O Aντώνης Γιαννιτσάνης φιλοξενεί τον Νέστορα Πουλάκο στον web ρ/σ Omikron Radio..

Συναντήθηκαν στα ιντερνετικά ερτζιανά για πρώτη φορά πριν από 8 μήνες

από τότε μπήκε πολύ νερό στο αυλάκι

ο ένας έζησε την περιπέτεια του ιντερνετικού και συμβατικού ραδιοφώνου περιπλανώμενος

κι ο άλλος έσιαξε τη δική του παρέα στον Omikron Radio

σήμερα Πέμπτη

το μέσημερι

4 με 6 η ώρα

ο μουσικός παραγωγός και dj Αντώνης Γιαννιτσάνης

φιλοξενεί στα στούντιο του web ρ/σ Omikron Radio

τον δημοσιογράφο και υπεύθυνο έκδοσης του περιοδικού Βακχικόν

Νέστορα Πουλάκο

για να μιλήσουν περί έρωτος, φιλίας και άλλων τινών

εν μέσω ξένων και ελληνικών ασμάτων της mainstream μουσικής σκηνής (επιστροφή στην λαϊκή ποιότητα, παίδες, και βουρ στο r&b μπαρ Κiss me όπως έλεγε εχθές το βράδυ μετά jameson με πάγο η ωραιοτάτη μπαργούμαν Κωνσταντίνα!!!!)

Ακούστε live!

Κινηματογραφικές Πρεμιέρες 30ης Απριλίου..

του Νέστορα Πουλάκου
npoulakos@apogevmatini.gr

Η Κατάσταση των Πραγμάτων ****

Δραματική, αμερικανικής/ βρετανικής/ γαλλικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Κέβιν Μακντόναλντ, με τους Ράσελ Κρόου, Μπεν Άφλεκ, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Έλεν Μίρεν.

Μια ομάδα δημοσιογράφων προσπαθεί να λύσει το μυστήριο που κρύβεται πίσω από τη δολοφονία της ερωμένης ενός γερουσιαστή του Κογκρέσου και της ενδεχόμενης σύνδεσής της με μια εταιρεία ιδιωτικής ασφάλειας κρατικών υποθέσεων.

Η απόδειξη της δύναμης του επαγγέλματος του δημοσιογράφου και της θέλησής του να φέρει στην επιφάνεια, στο φως, θέματα που “καίνε” χωρίς φόβο, πάθος και, πάνω απ' όλα, χωρίς άνωθεν επιρροές. Η πετυχημένη βρετανική τηλεοπτική σειρά γίνεται ταινία με μια πλειάδα κινηματογραφικών αστέρων, σε σενάριο του μετρ του πολιτικού θρίλερ Τόνι Γκιλρόι (“Αδιακρισίες”). Το έντονο σασπένς, η καταιγιστική δράση, η συνεχής ροή πληροφοριών και η δόμηση και ταυτόγχρονη αποδόμηση των ανθρωπίνων σχέσεων “χτίζουν” μια ταινία που σε κρατά σε αγωνία, περιορίζοντας στο ελάχιστο τα ενδεχόμενα κλισέ του είδους.

Πληγές του Φθινοπώρου ***

Δραματική, τουρκικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Τομρίς Γκιριτλίογλου, με τους Μουράτ Γιλντιρίμ, Οκάν Γιαλαμπίκ, Μπερέν Σατ.

Ο έρωτας ενός Τούρκου φοιτητή δεξιών πολιτικών πεποιθήσεων με μια Ελληνίδα ιερόδουλη κατά τη διάρκεια των βίαιων γεγονότων που συνέβησαν στην Κωνσταντινούπολη το 1955, όπου Τούρκοι εθνικιστές λεηλάτησαν ελληνικά σπίτια και καταστήματα, ενώ η τουρκική κυβέρνηση αποσιώπησε το γεγονός.

Όταν η τέχνη χρησιμοποιείται ως αυτοκριτική ενός λαού για τις “μαύρες” σελίδες της ιστορίας του τότε πρόκειται για ένα βήμα δημοκρατικό και ουμανιστικό συνάμα, ειδικά σε μια χώρα όπως η Τουρκία που βάλλεται παγκοσμίως για την συνεχή καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν και προβληματική κινηματογραφικά η ταινία του Γκιριτλίογλου (“ευγενής” παραποίηση του ομώνυμου μυθιστορήματος, απουσία πολιτικού “διαλόγου”, τηλεοπτική οπτική κινηματογράφησης, εμμονή στον έρωτα κι όχι στα γεγονότα εν προκειμένω) διαπνέεται από το πάθος κατάδειξης μιας.. πληγής και ανάδειξης μιας αλήθειας που ακόμη συγκινεί και πονά τους δυο γειτονικούς λαούς.

X-Men η Αρχή : Γούλβεριν **

Επιστημονικής φαντασίας, αμερικανικής/ αυστραλιανής/ καναδικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Γκάβιν Χουντ, με τους Χιου Τζάκμαν, Λι Σράιμπερ.

Η απαρχή του ανθρωποειδούς-φαινομένου του Γούλβεριν, η σχέση εκδίκησής του με τον συνταγματάρχη Βίκτορ Κριντ και το απειλητικό πρόγραμμα Weapon X.

Το πολυαναμενόμενο prequel της σειράς ταινιών “X-Men”, στο 4ο επεισόδιο της από το 2000, που βασίστηκε στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά του 1992. Εντυπωσιακά εφέ, προβλέψιμη ιστορία, έξυπνη σκηνοθετική πλοκή χωρίς ανατροπές κορύφωσης, μόνο για τους λάτρεις του είδους. Και τα εισιτήρια, βέβαια, έρχονται...

Όνειρα Απατηλά **

Δραματική, γερμανικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Κριστιάν Πέτζολντ, με τους Μπένο Φέρμαν, Νίνα Χος, Χίλμι Σόζερ.

Μια περίεργη ερωτική σχέση αναπτύσσεται μεταξύ ενός ζευγαριού και του νεαρού υπαλλήλου τους, που θα καταλήξει σε καταστάσεις εκτός ελέγχου.

Κλασικό δείγμα του κινηματογραφικού ρεύματος της Σχολής του Βερολίνου, της μοναδικής καλλιτεχνικής κίνησης αυτή την εποχή. Στηριζόμενη στο σινεμά του δημιουργού μοιάζει περισσότερο με πίνακα ζωγραφικής ή με ερωτικό μυθιστόρημα παρά με ταινία, μιας και η ανάγνωσή της που κινείται στα όρια αλλά σε ήπιο τόνο πατάει πάνω σ' ένα φλατ επίπεδο.

Το Σχόλιο της Εβδομάδας [δημοσιεύτηκε στο www.myfilm.gr]

Καταρχάς ο τίτλος της συγκεκριμένης ταινίας από μόνος του τα λέει όλα. Η «κατάσταση» των «πραγμάτων» μπορεί να συγκεκριμενοποιηθεί στο εκάστοτε εθνικό χώρο, στην εκάστοτε επαγγελματική ιδιότητα, στον εκάστοτε άνθρωπο, στην εκάστοτε σχέση.
Στην ταινία του Κέβιν Μακντόναλντ, που στηρίχτηκε στην πετυχημένη ομώνυμη βρετανική τηλεοπτική σειρά, την οποία μετέτρεψε σε κινηματογραφικό σενάριο ο Τόνι Γκίλροι, διαβάζουμε πίσω από τις λέξεις τι είναι το επάγγελμα το οποίο λειτουργούμε. Η «δημοσιογραφία». Ολόκληρη συζήτηση μπορεί να γίνει στο τι είναι δημοσιογραφία και πως τελείται στο παρόν χρόνο. Τι μέλλον έχει.
Στην ταινία μια ομάδα δημοσιογράφων προσπαθεί να ξεσκεπάσει ένα σκάνδαλο διαφθοράς και δολοφονίας. Γερουσιαστές, ανώτερα κυβερνητικά στελέχη, εταιρείες ιδιωτικής ασφάλειας που κινούν τα νήματα μιας χώρας στο εξωτερικό και το εσωτερικό της (μελλοντολογικό και για την Ελλάδα μιας και οι «δικές μας» εταιρείες security είναι ακόμη μορφώματα νεογνά), έτεροι δημοσιογράφοι και δημόσιοι υπάλληλοι. Μια ιστορία, μια ταινία, που τα λέει όλα. Και κλείνει το μάτι στο χώρο μας.
Γιατί, όπως, και να το κάνουμε τέτοιοι δημοσιογράφοι, τέτοιες κινήσεις χωρίς άνωθεν πιέσεις, χωρίς εξυπηρετήσεις συμφερόντων, με αποκαλύψεις χωρίς φόβο και πάθος, δεν υπάρχουν στις μέρες αυτές τις περίεργες. Πλέον υπάρχουν δημοσιογράφοι «γραφείου» με δελτία τύπου, μπόλικο google άντε και λίγα τηλέφωνα. Με διαφημιστικά κείμενα και άρθρα - αβάντες σε φίλους αλλά και φίλους εκδοτών, αρχισυντακτών κ.ά. Μάλλον στην παρακμή καταλήγουμε. Γι’ αυτό κι έρχονται οι αστέρες του Χόλιγουντ για να μας πουν, σε όλους μας, του επαγγέλματος (κυρίως) ή μη, να ξυπνήσουμε. «Πάρτε θέση μάγκες». Αλλιώς «η κρίση του τύπου» θα γίνει «η παρακμή του τύπου».

"Τα πάντα ρή-τος : This history of music and poetry : Majesty" - No 13

Madrugada - Majesty

Written by: Madrugada
Released: 2002 on the album “Grit”

Γιάννης Τζώρτζης (Απόσπασμα από «Το κέρασμα του απογεύματος»)

Δεν ξέρω τώρα πώς να σου το πώ : Έρχεσαι καμιά φορά ξαφνικά στη ζωή μου, τα βράδια όταν ανοίγω γυρίζοντας την πόρτα και δεν έχω πουθενά να σε ζητήσω, βλέπεις τον εύκολο δρόμο που παίρνω πάντα για το δύσκολο τέλος, χτυπάς τις φτερούγες σου κι ο αέρας μικραίνει. Σ’ αυτό το άδειο δωμάτιο μπορώ να σου μιλήσω, να σε κρατήσω. Να παραδοθώ χωρίς να πονέσω. Να κάψω πάνω μου το όραμά σου, να μπω με μάτια μεγάλα σε μια καινούργια φρεναπάτη. Να σου αλλάξω όνομα, να σου αλλάξω σχήμα. Πολλά μπορώ να κάνω μακριά από σένα. Και να τώρα – δεν πρόλαβα καλά καλά να το πω – ένα πηχτό σύννεφο πέρασε πάνω απ’ το φεγγάρι που σε θύμιζε κι η καρδιά μου σκοτείνιασε τόσο ψηλά που είσαι.

Σαν σήμερα - 29 Απριλίου

1863: Γεννιέται ο μεγαλοεκδότης Γουίλιαμ Ράντολφ Χιρστ, ο οποίος έγινε γνωστός ως "Πολίτης Κέιν" από την ομώνυμη ταινία του Όρσον Γουέλς.

1875: Εκδίδονται τα ταξιδιωτικά διηγήματα του Χένρι Τζέιμς "Υπερατλαντικά Σχέδια".

1899: Γεννιέται ο Edward Kennedy "Duke" Ellington.

1930: Αυτοκτονεί η ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη.

1933: Πεθαίνει ο Αλεξανδρινός ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης.

1968: Το μιούζικαλ "Hair" κάνει πρεμιέρα στο Broadway.

1969: Απονέμεται στον μουσικό της τζαζ Ντιούκ Έλιγκτον, το προεδρικό μεταλλείο της Ελευθερίας, στα εβδομηκοστά του γενέθλια.

1976: Ο Bruce Springsteen προσπαθεί να πηδήξει τον φράχτη του Graceland προκειμένου να δει το είδωλό του, Elvis Presley. Οι φρουροί έχουν διαφορετική γνώμη…

1980: Πεθαίνει, σε ηλικία 80 ετών, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο σκηνοθέτης της αγωνίας και του σασπένς.

1984: Το "Against All Odds (Take a Look at Me Now)" του Phil Collins βρίσκεται στο No.1 του Billboard.

Άγγελος και διάβολος πανταχού παρόντες..

του Νέστορα Πουλάκου

npoulakos@apogevmatini.gr

Πιθανότατα στη χώρα μας και στις μέρες μας ο «Υπ’ αριθμόν 1 δημόσιος κίνδυνος» είναι ο Βασίλης Παλαιοκώστας. Για τους Γάλλους, πάλι, κι όχι μόνο, για περίπου τρεις δεκαετίες στα μέσα του 20ού αιώνα ήταν ο Ζακ Μερίν. Εκείνος ο διαβόητος κακοποιός που πήρε διαστάσεις μυθικές, σε πολλές περιπτώσεις είχε αναχθεί σε ήρωα για τους παρίες της γαλλικής κοινωνίας, ενώ η δράση του είχε ταυτιστεί με κοινωνικό-ιδεολογικές συνιστώσες, αφού δεν δίσταζε να τα βάζει με το σύστημα της εκάστοτε χώρας που βρισκόταν. Μην ξεγελάστε. Μπορεί να έκανε μια Γαλλία άνω-κάτω, από το στόχαστρο του όμως δεν ξέφυγε ούτε ο Καναδάς (κυρίως) ούτε οι ΗΠΑ. Ήταν παντού. Ήταν παρών. Και ήταν ο Ζακ Μερίν, ο υπ’ αριθμόν ένας δημόσιος κίνδυνος.
Μια τέτοια προσωπικότητα, με ένα τέτοιο κοινωνικό εκτόπισμα δεν θ’ άφηνε φυσικά ασυγκίνητο τον κινηματογράφο. Τριάντα χρόνια μετά το θάνατο του Ζακ Μερίν, δύο ταινίες έρχονται να ρίξουν φως στην πολύπλοκη προσωπικότητα του πιο γνωστού Γάλλου παρανόμου: όσο το δυνατόν περισσότερο πιστές στα πραγματικά γεγονότα, συγκροτούν μια βιογραφία-θρίλερ, γεμάτη δράση αλλά και συναίσθημα. Η ιδέα για την ταινία ήταν μια «χρόνια ασθένεια» του παραγωγού Τομά Λανγκμάν, που έγινε πραγματικότητα πολλά χρόνια μετά, όταν ο Λάνγκμαν συνάντησε το σκηνοθέτη Ζαν Φρανσουά Ρισέ («Για τον έρωτα», «Επίθεση στο σταθμό 13») και το σεναριογράφο Αμπντέλ Ραούφ Νταφρί. Οι τρεις άνθρωποι του κινηματογράφου κατέληξαν ότι το υλικό για τη ζωή του Μερίν ήταν αρκετό για την ταινία «Υπ’ αριθμόν ένας δημόσιος κίνδυνος» που θα χωριζόταν σε δύο μέρη, τα οποία κινηματογραφήθηκαν παράλληλα.Τα γυρίσματα ξεκίνησαν το Μάιο του 2007 και ολοκληρώθηκαν τον Ιανουάριο του 2008, διαρκώντας συνολικά 33 εβδομάδες. Για τις ανάγκες της παραγωγής η παραπάνω κινηματογραφική τριάδα επισκέφθηκε τη Γαλλία, τον Καναδά, τις ΗΠΑ, την Ισπανία, την Αγγλία και την Αλγερία, διαγράφοντας παρόμοια πορεία με αυτήν που ακολούθησε ο Μερίν στη ζωή του. Το καστ της ταινίας είναι ιδιαίτερα πλούσιο, καθώς περιλαμβάνει την αφρόκρεμα του σύγχρονου γαλλικού κινηματογράφου. Στη χώρα μας οι δύο ταινίες κάνουν πρεμιέρα στις 23 Απριλίου και τις 7 Μαΐου.

Η υπόθεση

Ο Ζακ Μερίν (Βενσάν Κασέλ) ήταν ο πιο γνωστός Γάλλος γκάγκστερ του προηγούμενου αιώνα: οι αρχές τον είχαν χαρακτηρίσει «Δημόσιο κίνδυνο Νο 1», ενώ, χάρη στην ικανότητά του να μεταμφιέζεται και να διαφεύγει της αστυνομίας, ο κόσμος τον αποκαλούσε «ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα».
Η ταινία του Ρισέ παρακολουθεί τη ζωή του Ζακ Μερίν από τα παιδικά του χρόνια, τη συμμετοχή του στον πόλεμο της Αλγερίας και τα πρώτα του βήματα στο έγκλημα μέχρι τη δράση του στον Καναδά, τις ΗΠΑ και την επιστροφή του στη Γαλλία. Οι σχέσεις του με τη Ζαν Σνάιντερ (Σεσίλ ντε Φρανς), τον Γκουίντο (Ζεράρ Ντεπαρντιέ), τον Ζαν-Πολ Μερσιέ (Ροΐ Ντιπουά) και τον Πολ (Ζιλ Λελούς) θα καθορίσουν τη μετέπειτα πορεία του στο γαλλικό υπόκοσμο. Στη συνέχεια της δράσης του τη δεκαετία του ‘70 τα βάζει με τα ΜΜΕ, την κυβέρνηση και την αστυνομία. Παράλληλα, οργανώνει την πιο εντυπωσιακή απόδραση, ελπίζοντας ότι θα αφήσει για πάντα πίσω του τη Γαλλία, αλλά και το βίαιο χαρακτήρα του, έτσι όπως είχε διαμορφωθεί μετά από τόσα χρόνια βίας. Σε αυτή τη φάση της ζωής του σημαντικό ρόλο θα παίξει η «όμορφη Ιταλίδα» Σιλβιά Ζανζακό (Λιντβίν Σανιέ), ο «βασιλιάς της απόδρασης» Φρανσουά Μπες (Ματιέ Αμαλρίκ) και ο διευθυντής της γαλλικής αστυνομίας Μπρουσάρ (Ολιβιέ Γκουρμέ), που θα τον συνοδέψει στην τελευταία σκηνή της ζωής του, στην Πορτ ντε Κλινιανκούρ.

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο ειδησεογραφικό portal www.apogevmatini.gr (27-4).

"Άσε το κακό να μπει" - Σκέψεις για την ταινία..

Πολύ αργότερα από τα μεσάνυχτα –σε μια νύχτα σαν κι αυτή- καθόμουν παρέα με του σκοταδιού το φως και ονειρευόμουν το φιλί σου. Αισθησιακή μουσική γέμισε το δωμάτιο ή το κεφάλι μου και ονειρεύτηκα πως σε είχα στην δίπλα μου. Πάντα θα είμαι ο αγαπημένος σου εφιάλτης Και τότε συνέβη : ήσουν στην αγκαλιά μου, τα χείλη σου στο λαιμό μου, τα χέρια σου στο… στο… Ο πόνος και η ηδονή μπορούν να είναι εξίσου θανατηφόροι από τη στιγμή που δεν είσαι σε θέση να ξέρεις τι σκέφτομαι.

[Με ρώτησε αν είχα… Του απάντησα την αλήθεια. Του είπα «Συγγνώμη, μου παίρνει περισσότερο χρόνο από σένα». Χαμογέλασε και κοκκίνισε και συνέχισε να παίζει υποσχόμενος να με κάνει να χάσω το μυαλό μου. Ανταποδίδοντας την υπόσχεση τον έκανα να σταματήσει. Γλείφοντας τα χείλη μου γεύτηκα την αλμύρα του. Μα εκείνος αναφώνησε σφιχτά κρατώντας το λαιμό του. Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ πως καθώς χλόμιαζε –τόσο λευκός όσο η αθωότητα- θα κατέρρεε στο πάτωμα και σε μια ώρα θα ήταν νεκρός].

Ελισσάβετ Φωτοπούλου

To περιοδικό Βακχικόν κάνει τον απολογισμό του στον radiobubble.gr..

Με αυτά συγκινούμαι

αυτά γνωρίζω,

έτσι μαρτυρώ :

Σιγανά και ταπεινά

(Mάρκος Μέσκος)

Δυο μήνες λογοτεχνικών εκπομπών

+

με καλεσμένους τους ποιητές και την ποίηση των Βασίλη Παπαδόπουλου, Μαίρης Σακελλαρίου (φωτογράφος), Ζ.Δ. Αιναλή, Μαίρης Αλεξοπούλου, Έφης Μουγκαράκη

+

με απαγγελίες ποιημάτων των Τάσου Δενέγρη, Γιάννη Γκιόκα, Άγη Μπράτσου, Νικόλα Ευαντινού, Γρηγόρη Μανιαδάκη, Νέστορα Ι. Πουλάκου (του την έφεραν!), Λουάν Τζούλις, Λέλης Πρωίμου, Έλζε Λάσκερ-Σούλερ, Χαράς Χρηστάρα, Μαριάννας Παπουτσοπούλου, Τζιμ Μόρισον, Μάρκου Μέσκου

+

με μουσικά αφιερώματα στους Ρόρυ Γκάλαχερ, Μπομπ Ντύλαν, Διάφανα Κρίνα, Μπομπ Μάρλει, Νίκο Πορτοκάλογλου, The Doors

+

συνέπραξαν η Αγγελική Δημοπούλου, ο Στράτος Π., η Κατερίνα Καντσού

+

με τις μουσικές επιλογές του Φώτη Σάγου

+

στα μικρόφωνα ο Νέστορας Πουλάκος & ο Νίκος Μπίνος

"Στους απύθμενους γαλαξίες του ονείρου

ξεχνιέμαι κάποιο βακχικό πρωινό"

Οι εκπομπές εδώ http://www.radiobubble.gr/el/yourradio/697/102

"Η Καρδιά του Σκότους" - Τζ. Κόνραντ / "Η Απίστευτη Ιστορία του Μπένζαμιν Μπάτον" - Φ.Σ. Φιτζέραλντ / "Το Κορμί της Τζαίην Μπράουν" - Κορ. Ούλριτς

Ξένα διηγήματα των Εκδόσεων Ερατώ, σε μεταφράσεις του Γιώργου - Ίκαρου Μπαμπασάκη.

"Heart of Darkness" - Joseph Conrad (1902)

Με έκανε να ριγώ από ενθουσιασμό. Εδώ ήταν η απεριόριοστη δύναμη του γραπτού λόγου -των λέξεων- των φλεγόμενων και ωραίων λέξεων. Δεν υπήρχε τίποτα που να διακόπτει εκείνη τη μαγική ροή των φράσεων, εκτός από ένα είδος υστερόγραφης υποσημείωσης, σκαλισμένης φανερά πολύ αργότερα, με τρεμάμενο χέρι στο τέλος της τελευταίας σελίδας. Ήταν πολύ ξεκάθαρο το νόημά της και όπως ήταν στο τέλος μιας θαυμάσιας έκλησης για φιλανθρωπία και αλτρουισμό σε κατακεραύνωνε κυριολεκτικά. «Εξολοθρεύσατε όλα τα κτήνη!» έλεγε. Τίποτα άλλο.

Aνατυπώμενη έκδοση του 1990 κυκλοφορεί αυτή την περίοδο στα ελληνικά η νουβέλα του σπουδαίου βρετανού -γεννημένου στην Πολονία- συγγραφέα Τζόζεφ "Λόρδος Τζιμ" Κόνραντ. Χρόνια ναυτικός, λάτρης της ωραίας ζωής αλλά και πεσιμιστής, ο Κόνραντ αρνήθηκε τον τίτλο του "ιππότη" από τον βρετανό πρωθυπουργό το 1924, ενώ την ίδια χρονιά πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 67 ετών. Τα βιβλία του έχουν γνωρίσει παγκόσμια αναγνώριση και μερικά από αυτά έχουν γίνει ταινίες από τον Χίτσκοκ, τον Κόπολα κ.ά. Εν προκειμένω, η "Καρδιά του Σκότους" που κυκλοφόρησε μαζί με άλλες δυο νουβέλες στη συλλογή "Νιάτα" το 1902 και αντιμετωπίστηκε ενθουσιωδώς περιγράφει την εμπειρία ενός ευρωπαίου ναυτικού στους ποταμούς της Αφρικής και τη γνωριμία του με έναν "μύθο" των γηγενών ιθαγενών. Οι αυτοβιογραφικές του αναφορές, η γλαφυρότητα των περιγραφών, η ταινία του Κόπολα στα 1979 με το "Αποκάλυψη τώρα!" έδωσαν στο βιβλίο διαστάσεις... μύθου!

"The Curius Case of Benjamin Button" - Fransis Scott Fitzerald (1921)

Αν και η ζωή του Μπένζαμιν Μπάτον από την πρώτη στιγμή που ήρθε στον κόσμο φαίνεται να είναι πραγματικά απίστευτη και μοναδική, στην πραγματικότητα είναι ίδια με τη ζωή οποιουδήποτε ανθρώπου. Συναναστρέφεται με ανθρώπους, βρίσκει και χάνει την αγάπη, αποκτά παιδιά, νιώθει τις χαρές της ζωής, έρχεται αντιμέτωπος με τη θλίψη του θανάτου, αλλά και με τόσα άλλα συναισθήματα που ξεπερνούν το χρόνο και όλη η παράξενη ζωή του επιβεβαιώνει με μοναδικό τρόπο πως σημασία δεν έχει εάν ζεις τη ζωή σου προς τα μπρος ή προς τα πίσω αλλά το πως την ζεις.

Ήταν ο εκ των μεγαλύτερων και σημαντικότερων Αμερικανών συγγραφέων του 20ου αιώνα. Αθεράπευτα αλκοολικός. Τρελά ερωτευμενός με την ψυχωσική Ζέλντα. Μπον βιβέρ και λάτρης της λαμπερής ζωής. Προκλητικός με πολλά σκάνδαλα από το Λος Άντζελες μέχρι τη γαλλική Ριβιέρα. Σεναριογράφος του Χόλυγουντ. Με πολλά βιβλία του να γίνονται ταινίες από τον Ηλία Καζάν και τον Ντέιβιντ Φίντσερ. Πέθανε σε ηλικία -μόλις- 44 ετών ο Φράνσις "Μεγάλος Γκάτσμπι" Σκοτ "Πλουσιόπαιδο" Φιτζέραλντ. Το μικρό διήγημα του "Η Απίστευτη Ιστορία του Μπένζαμιν Μπάτον" πήρε μεγάλες διαστάσεις το 2008 λόγω της κινηματογραφικής μεταφοράς του με πρωταγωνιστές τον Μπραντ Πιτ και την Κέιτ Μπλάνσετ. Πρωτοδημοσιεύτηκε στα 1921 στο Colliers Magazine και συμπεριλήφθηκε ένα χρόνο αργότερα στη συλλογή διηγημάτων "Ιστορίες από την εποχή της τζαζ". Η απίστευτη ιστορία -αλά Φόρεστ Γκαμπ- ενός "ανάποδου" αλλά καθημερινού ανθρώπου. Απλά, λιτά κι απέριττα.

"James Brown's Body" - Cornell Woolrich (1938)

Ένας κλασικός τρελός επιστήμων, μια καλλονή, ζωντανή-νεκρή. Ένας τυχοδιώκτης Ιρλανδός αεροπόρος. Ένας φυλακισμένος αρχιγκάνγκστερ. Μια συμμορία απ το Σικάγο. Και η κρυφή νοσταλγία για μια χαμένη ερωτική ηθική, για έναν απωλεσθέντα κώδικα τιμής.

Βέρος νεοϋορκέζος, επηρεασμένος από τον Φιτζέραλντ, λάτρης του φιλμ νουάρ, του αστυνομικού διηγήματος, της Ιρλανδίας, του ουισκιού. Ο Κόρνελ Ούλριτς έμεινε στη λογοτεχνική ιστορία του 20ου αιώνα ως ο παρίας συγγραφέας που διέμενε σε ξενοδοχεία, που "έτρωγε τα σωθικά του", που τα έβαζε με όλους και που έγραφε μερικά από τα πλέον σημαντικά νουάρ βιβλία. Πολλά γραπτά του πέρασαν στο σινεμά δια χειρός Φασμπίντερ, Τρυφώ, Χίτσκοκ κ.ά. Η νουβέλα του "Το Κορμί της Τζαίην Μπράουν", που μεταφέρθηκε στην αμερικανική τηλεόραση, διηγείται την ύπαρξη μιας ερωτικής ηθικής στα χρόνια τα βρώμικα από έναν τυχοδιώκτη και μια "πλαστική" κάρα-κουκλάρα. Ατόφιο νουάρ, σπινταριστό, που ζέχνει μαγκιά και τα λέει όλα έξω από τα δόντια.

Συνέντευξη της Άριελ Κωνσταντινίδη..

Συνέντευξη στον Νέστορα Πουλάκο

nestoras.poulakos@myfilm.gr

“Θέλω να κάνω κινηματογράφο”, μας εκμυστηρεύτηκε η ηθοποιός Άριελ Κωνσταντινίδη, μια δήλωση που έχει πολλούς παραλήπτες και σίγουρα περιμένει τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Σ την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία “Κάτω απ' το μακιγιάζ σου” του Βαγγέλη Σεϊτανίδη (“Αιώνιος φοιτητής”, “Εύκολη Λία”), σε πρωταγωνιστικό ρόλο βεβαίως, η όμορφη ηθοποιός ερμηνεύει τη Νίκη, μια υπάλληλο σε κατάστημα καλλυντικών, που θέλει να κάνει παιδί. Ένα βράδυ, επιστρέφοντας στο σπίτι της απ’ τη δουλειά, χτυπάει με το αμάξι της και σκοτώνει ένα μικρό κορίτσι. Αν και αθώα, η Νίκη έρχεται αντιμέτωπη με κάτι που δεν αντιμετωπίζεται. Τις δικές της ερινύες αλλά και τον πόνο και την οργή της μητέρας του ανήλικου κοριτσιού, που σκότωσε από αμέλεια. Η Άριελ Κωνσταντινίδη, το αγαπημένο “παιδί” της αείμνηστης Αλίκης Βουγιουκλάκη που πρωταγωνιστεί στο θέατρο και την τηλεόραση από τα 4 της χρόνια, μίλησε στο www.myfilm.gr και τον Νέστορα Πουλάκο για τις εντυπώσεις που της άφησε η συμμετοχή της στην ταινία του Σεϊτανίδη, ενώ έθεσε μια γενικότερη προβληματική γύρω από τους τηλεοπτικούς ηθοποιούς και την ποιοτική ή εμπορική ανάμειξή τους με το χώρο του κινηματογράφου.

- Πως σας φάνηκε η ταινία “Κάτω απ' το μακιγιάζ σου”;
- Φυσικά όπως καταλαβαίνετε δεν μπορώ να είμαι απόλυτα αντικειμενική στην κρίση μου για την ταινία. Όταν, όμως, την πρωτοείδα στο τελευταίο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης μπήκα στην ψυχολογία του θεατή και προσπάθησα να αποστασιοποιηθώ όσο περισσότερο μπορούσα. Ήμουν πιο χαλαρή θα έλεγα. Και την ταινία του Βαγγέλη τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα.
- Αν σας ζητούσα να της κάνατε μια ολιγόλογη κριτική;
- Όπως ανέφερα προηγουμένως βρήκα στην ταινία πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία. Κυρίως με εξέπληξαν οι μεταφυσικές αναζητήσεις της ιστορίας που μπορούν και σε οδηγούν σε μονοπάτια άγνωστα. Προσωπικά όταν παρακολουθούσα το “Κάτω απ' το μακιγιάζ σου”, είδα στοιχεία που δεν τα είχα καταλάβει μέχρι τότε, όταν δηλαδή ερμήνευα το ρόλο της Νίκης. Κατανόησα διαφορετικά κάποια μηνύματα και ανακάλυψα νέες λύσεις για ορισμένα από τα γεγονότα της ιστορίας.
- Σε τι είδους σινεμά θα κατατάσσατε την ταινία του Βαγγέλη Σεϊτανίδη;
- Θα την χαρακτήριζα κοινωνική και δραματική. Υπάρχουν επίσης έντονα στοιχεία σασπένς και αγωνίας, αλλά δεν θα έβαζα το “Κάτω απ' το μακιγιάζ σου” στην κατηγορία του θρίλερ. Σίγουρα, όμως, είναι μια ταινία “γυναικεία”, αφού μιλά για το πιο καυτό και διαχρονικό γυναικείο ζήτημα : την ανάγκη για τη γέννηση ενός παιδιού. Από κει και πέρα η ιστορία της ταινίας σου αφήνει το περιθώριο να αναζητήσεις τη δική σου εκδοχή.
- Ποιο είναι εκείνο το συστατικό που σας ιντρίγκαρε στην ταινία “Κάτω απ' το μακιγιάζ σου”;
- Αδιαμφισβήτητα το σενάριο. Όταν το διάβασα ξετρελάθηκα. Εξ αρχής θεώρησα ότι είναι ένα σενάριο ολοκληρωμένο, έτοιμο να γίνει ταινία. Και είχε πολλές προκλήσεις για τους ηθοποιούς. Επιπλέον με βοήθησε πάρα πολύ, αφού μου έδωσε την ευκαιρία να ξεδιπλώσω την υποκριτική μου ανενόχλητα. Γενικότερα πρόκειται για μια ιστορία που μου άρεσε πάρα πολύ.
- Γιατί δεν κάνετε κινηματογράφο;
- Τι να πω γι' αυτό; Θέμα συγκυριών; Δεν έκατσε; Δεν βγήκε; Πάντως εγώ ήθελα και θέλω πολύ να κάνω κινηματογράφο. Αν εξαιρέσετε ένα σύντομο πέρασμα μου στον “Ελευθέριο Βενιζέλο” του Παντελή Βούλγαρη, όταν ήμουν μικρή, αλλά και μια φιλική συμμετοχή στο “Κόκκινο τριαντάφυλλο σου έκοψα” του Δημήτρη Κολλάτου, έπειτα δεν προέκυψε ξανά. Μέχρι και σήμερα με το “Κάτω απ' το μακιγιάζ σου” του Βαγγέλη Σεϊτανίδη. Και αυτό οφείλεται στην τηλεόραση.
- Δηλαδή; Τι εννοείτε ότι “οφείλεται στην τηλεόραση”;
- Ο Βαγγέλης με είχε δει στο καθημερινό σήριαλ “Μαρία η Άσχημη”, που είχε μεγάλη επιτυχία αν θυμάστε, και φαίνεται ότι του “έκανα” όπως είχε στο μυαλό του την κεντρική ηρωίδα στην ιστορία που είχε γράψει. Δηλαδή, δεν πέρασα από καστ, όπως συνηθίζεται, ούτε με είχε δει στο θέατρο. Όσον αφορά το τελευταίο, καιρό έχω να δω Έλληνες σκηνοθέτες να πηγαίνουν στο θέατρο για να δουν ηθοποιούς. Επομένως η τηλεοπτική συμμετοχή μου μου έφερε και τον κινηματογραφικό μου ρόλο.
- Θεωρείτε ότι η τηλεοπτική αναγνωρισιμότητα είναι εκείνη που οδηγεί τους Έλληνες σκηνοθέτες ν' αναζητούν ηθοποιούς μέσα από τη μικρή οθόνη, προκείμενου να κάνουν εμπορική επιτυχία;
- Δε νομίζω ότι ισχύει αυτό που λέτε. Άλλωστε υπάρχουν παραδείγματα γνωστών ηθοποιών της τηλεόρασης, με χρόνια υποκριτικής στην “πλάτη” τους που καθόλου τυχαίοι δεν είναι στο χώρο, οι οποίοι δεν έκαναν κινηματογράφο ή δεν έκαναν εισιτήρια στον κινηματογράφο. Επομένως μου φαίνεται ότι δεν υπάρχει “θέμα” ή “πρόβλημα” αναφορικά με τους τηλεοπτικούς ηθοποιούς στη μεγάλη οθόνη.
- Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σας;
- Καταρχάς έχω προτάσεις για τηλεόραση αλλά ακόμα το σκέπτομαι σοβαρά. Θα ήθελα πολύ να κάνω θέατρο, που μου έχει λείψει κάπως, αφού έχω να παίξω από την περυσινή παράσταση “Πώς να κλέψετε τους κληρονόμους σας” με τον Βασίλη Τσιβιλίκα στο Θέατρο Περοκέ. Πάνω απ' όλα όμως επιθυμώ να κάνω στον κινηματογράφο. Ήταν κάτι που ήθελα από μικρό παιδί και μετά το “Κάτω απ' το μακιγιάζ σου” θέλω να συνεχιστεί.
- Καλή συνέχεια, λοιπόν.
- Σας ευχαριστώ.

*To κείμενο δημοσιεύτηκε στο διαδικτυακό περιοδικό www.myfilm.gr (23-4-09).

Νέο "σούπερ ουάου" Βακχικόν - Διαδώστε το!

www.vakxikon.gr

"Στους απύθμενους γαλαξίες του ονείρου ξεχνιέμαι κάποιο βακχικό πρωινό"

Είχαμε προετοιμαστεί καταλλήλως για την πρώτη ραδιοφωνική εκπομπή του περιοδικού Βακχικόν στο radiobubble με τον Νίκο και κάπως έτσι προέκυψε το πρώτο σύνθημα, το έσχατο μότο της ομάδας του θεού Βάκχου.
Της παρέας που λατρεύει τον Καβάφη.
Των αγοριών και των κοριτσιών που "μεθούν με κρασί, με ποίηση ή με αρετή" κατά Μπωντλέρ.
Της προπαγάνδας που συνεχίζεται ακάθεκτη με ποικίλους τρόπους :
3 χρόνια ως blog, 1 χρόνο ως site και αρκετούς μήνες στα ιντερνετικά ερτζιανά.
Η παγκόσμια αγκαλιά του διαδικτύου μας προσφέρθηκε απλόχερα για να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα.
Για να οργανώσουμε καλλιτεχνικές βραδιές, μεθυστικά πάρτι, καλαίσθητες εκδόσεις και βίντεο που ταξίδεψαν σε φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα.

'Επειτα από 1 χρόνο προπαγάνδας το περιοδικό γραμμάτων και τεχνών Βακχικόν ανανεώνεται (για δεύτερη φορά).
Γίνεται πιο όμορφο, πιο λειτουργικό, με περισσότερες δυνατότητες για τον χρήστη.
Εγκαινιάζει την παρουσιάση video art στην κατηγορία "4 ur eyes only".
Όσοι πιστοί προσέλθετε.
Κι ετοιμάζει νέες εκδόσεις, εκδηλώσεις και μια μικρή έκπληξη.

Πάνω απ' όλα, όμως, αλλάζει μερικώς προφίλ.
Πλέον την επίβλεψη της εύρυθμης λειτουργίας του περιοδικού την έχει η συντονιστική ομάδα :
ο Στράτος, ο Τάσος, η Κατερίνα, ο Νίκος.
Πολυμετοχικότητα δεν το λένε αυτό;
Προπαγάνδα το λέμε εμείς!

Οπλαρχηγός Shane McGowan

Κινηματογραφικές πρεμιέρες 23ης Απριλίου..

του Νέστορα Πουλάκου
npoulakos@apogevmatini.gr

Υπ' αριθμόν 1 δημόσιος κίνδυνος : Μέρος 1ο ****

Δράσης, γαλλικής/ καναδικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Ζαν Φρανσουά Ρισέ, με τον Βινσέν Κασέλ.

Η ζωή και η δράση του πλέον διαβόητου κακοποιού στη Γαλλία του 20ου αιώνα, Ζακ Μερίν, του οποίου οι πράξεις πήραν διαστάσεις ήρωα ή μύθου.

Θεωρείται η μεγαλύτερη παραγωγή του γαλλικού κινηματογράφου τη χρονιά που μας πέρασε. Χωρίστηκε σε δυο μέρη (τη συνέχεια θα τη δούμε στις ελληνικές αίθουσες αρχές Μαΐου) για να “χωρέσει” το σύνολο του προφίλ του Ζακ Μερίν, του ανθρώπου που συγκλόνισε την αστυνομία της Γαλλίας, του Καναδά και των Η.Π.Α., στα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Η παραγωγή του Ρισέ κινείται στα όρια του καλού γαλλικού αστυνομικού είδους ενός Μελβίλ, έχει άρωμα από αμερικάνικες γκανγκστερικές ταινίες, πάνω απ' όλα όμως διαθέτει το ερμηνευτικό εκτόπισμα του Βινσέν Κασέλ, ο οποίος δίνει το ρόλο της ζωής του, την πλέον ολοκληρωμένη ερμηνεία της καριέρας του. Χωρίς υπερβολή. Πρόκειται για το ισχυρότερο χαρτί της ταινίας του Ρισέ και χάρη σ' αυτόν σώζεται από τις συνήθεις φιλολογίες ή παραφιλολογίες για την ποιότητα και την πληρότητα ή όχι της βιογραφίας του Μερίν. Όπως και να έχει η συγκεκριμένη ταινία είναι ικανή να σε ταυτίσει με τον ήρωα. Και αυτό τα λέει όλα.

Η συνεκδοχή της Νέας Υόρκης ***

Κομεντί, αμερικάνικης παραγωγής, σε σκηνοθεσία Τσάρλι Κάουφμαν, με τους Φίλιπ Σέυμουρ Χόφμαν, Κάθριν Κήνερ, Μισέλ Ουίλιαμς, Σαμάνθα Μόρτον.

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Κάντεν Κόταρντ ζει στη Νέα Υόρκη και η ζωή του είναι μάλλον άχαρη. Καθώς αντιμετωπίζει αυτήν την κατάσταση προσπαθεί να φτιάξει μία ρέπλικα της πόλης μέσα σε μία αποθήκη που χρησιμοποιείται ως θεατρική σκηνή, για να λειτουργήσει ως στοιχείο της παράστασής του.

Ένα δίωρο σκηνοθετικό και σεναριακό “μπαχάλο”, ένα τελετουργικό “μπέρδεγουει” από τον μετρ της καλλιτεχνικής δημιουργίας πέρα από τη λογική. Ο ανατρεπτικός Τσάρλι Κάουφμαν, με τα πολυβραβευμένα σενάρια του “Adaptation”, του “Μυαλού του Τζον Μάλκοβιτς”, της “Αιώνιας λιακάδας ενός καθαρού μυαλού”, της “Ανθρώπινης φύσης”, για πρώτη φορά πίσω από την κάμερα στήνει το αποκλειστικά προσωπικό του έπος, προσπαθώντας να εισχωρήσει και πάλι στο μυαλό μιας ανθρώπινης ιδιοφυΐας. Μπορεί η πολυαναμενόμενη ταινία του Κάουφμαν να σας κουράσει, μπορεί να σας αγανακτήσει, αλλά μπορεί και να σας ιντριγκάρει, να σας μαγνητίσει, να σας οδηγήσει σε μονοπάτια άγνωστα. Άλλωστε για μια ακόμη φορά απολαμβάνουμε τον Φίλιπ Σέυμουρ Χόφμαν σε μεγάλη ερμηνευτική φόρμα.

Μη με ξεχνάς **

Δραματική, αργεντίνικης/ βραζιλιάνικης παραγωγής, σε σκηνοθεσία Έκτορ Μπαμπένκο, με τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ.

Ο Ρίμινι αποφασίζει να χωρίσει έπειτα από 12 χρόνια γάμου και να ζήσει μια τελείως διαφορετική ζωή. Αν και βρίσκει εύκολα τον τρόπο να συνεχίσει, δυσκολεύεται να κρατήσει μακριά την πρώην του καθώς και τις υπόλοιπες νέες γυναίκες της ζωής του.

Η ταινία ωραιοποίησης του ζεν πρεμιέ των Λατίνων, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ. Μια σεναριακή ιδέα ευφάνταστη, δείχνει το αδιέξοδο του σύγχρονου άντρα να ζήσει μια “ελεύθερη” ζωή, μακριά από τη “δικτατορία της συμβίωσης”. Η θέληση του για μια ασυμβίβαστη πορεία, που θα διαπνέεται από μοναχικότητα και μποέμ αέρα, καταγκρεμίζεται στην ανάγκη της συντροφιάς, στον αποδιωγμό της μελαγχολίας της καταραμένης μοναξιάς. Όλα τα παραπάνω είχε στο μυαλό του ο Μπαμπένκο, φιλμάροντας με τρόπο ήπιο και καταθλιπτικό. Οι αδυναμίες του πολλές, κυρίως τεχνικές αλλά και ερμηνευτικές, αλλά το σενάριο είναι σφιχτοδεμένο κι η ιστορία είναι τόσο δυνατή που συγκινεί.

Άλλες ταινίες

Κάτω απ' το μακιγιάζ σου *

Θρίλερ, ελληνικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Σεϊτανίδη, με την Άριελ Κωνσταντινίδη. Η Νίκη είναι υπάλληλος σε κατάστημα καλλυντικών κι έχει μεγάλη επιθυμία να αποκτήσει παιδί. Ένα βράδυ κι ενώ οδηγεί, θα χτυπήσει ένα κοριτσάκι με το αυτοκίνητο της... Τίμια προσπάθεια είναι αυτή η ανεξάρτητη παραγωγή του σκηνοθέτη του καλτ “Αιώνιου φοιτητή”, που όμως χάνεται σε ένα γενικότερο παραλήρημα του σεναρίου και σε υποκριτικές ατασθαλίες κάτω από τη βάση. Αξιοπρεπής η ερμηνεία της “τηλεοπτικής” Άριελ Κωνσταντινίδη.

Παράνομες πράξεις *

Δραματική, αμερικάνικης παραγωγής, σε σκηνοθεσία Γουέιν Κρέιμερ, με τον Χάρισον Φορντ. Ιστορίες μεταναστών που θέλουν να ζήσουν νόμιμα στο Λος Άντζελες. Αμερικάνικη προπαγάνδα μέχρι τα... μπούνια, από έναν άλλοτε ελπιδοφόρο σκηνοθέτη κι έναν εντελώς αγνώριστο και γερασμένο Φορντ. Ταινία εσωτερικής κατανάλωσης χωρίς κανένα ενδιαφέρον.

*Επίσης προβάλλονται : η κοινωνική ταινία “Για τα μάτια της Τουλπάν” του Σεργκέι Ντβορτσεβόι, καζακστανικής παραγωγής και βραβευμένη στις Κάννες, το Μόντρεαλ και το Καρλόβι Βάρι, που μιλά για τις ζωές των απλών ανθρώπων στις στέπες του Καζακστάν. Το σίκουελ “Crank : High Voltage” της ομώνυμης εμπορικής επιτυχίας του 2006, σε σκηνοθεσία Μαρκ Νέβελντάιν και Μπράιαν Τέιλορ, με πρωταγωνιστή των Τζέισον Στάθαμ. Τέλος, η ιστορική ταινία “Η Επανάσταση των Γαρυφάλλων”, πορτογαλικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Μαρία Ντε Μεντέιρος, που αφηγείται τα γεγονότα του 1974 που ανέτρεψαν τη 48-χρονη δικτατορία της χώρας.

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην καθ. εφημερίδα "Απογευματινή" (φύλλο 23-4).

"Τα πάντα ρή-τος / This history of music and poetry : Love is the drug" - No 12

The Roxy Music – Love is the drug

Written by : The Roxy Music
Released: 1975 on the album Siren

Πωλ Ελυάρ

Το μέτωπο στα τζάμια όπως κάνουν αυτοί που ξαγρυπνούν τη λύπη.

Ουρανός που προσπέρασα τη νύχτα του
Πεδιάδες τόσο μικρές μες στ’ ανοιχτά μου χέρια
Στο διπλό τους ορίζοντα νωθρό αδιάφορο

Το μέτωπο στα τζάμια όπως κάνουν αυτοί που ξαγρυπνούν τη λύπη

Σε αναζητώ πέρα από την υπομονή
Πέρα από μένα τον ίδιο
Και δεν γνωρίζω πια πόσο πολύ σ’ αγαπώ
Ποιος από εμάς τους δύο απουσιάζει

Σαν σήμερα - 22 Απριλίου

1707: Γεννιέται ο Βρετανός μυθιστοριογράφος και δραματουργός, Χένρι Φίλντινγκ.

1776: Γεννιέται η Γαλλίδα συγγραφέας, Μαντάμ ντε Σταγιόλ.

1840: Γεννιέται ο Γάλλος συμβολιστής ζωγράφος, Οντιλόν Ρεντόν.

1870: Γεννιέται ο Ρώσος επαναστάτης και θεωρητικός του κομμουνισμού Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ, που έμεινε γνωστός ως Λένιν. Οργάνωσε την Οκτωβριανή Επανάσταση και ίδρυσε το σοβιετικό κράτος.

1873: Γεννιέται η Αμερικανίδα μυθιστοριογράφος και κάτοχος του βραβείου Πούλιτζερ, Έλεν Γκλάσκοου.

1937: Γεννιέται ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του διεθνούς καλλιτεχνικού στερεώματος, ο Τζακ Νίκολσον. Έχει προταθεί για Όσκαρ 12 φορές και τις τρεις το έχει κερδίσει, ενώ έχει επίσης τιμηθεί 7 φορές με το βραβείο της Χρυσής Σφαίρας.

1943: Ο Ελβετός επιστήμονας Άλμπερτ Χόμφαν γράφει την πρώτη του αναφορά σχετικά με τις παραισθησιογόνες ιδιότητες του LSD.

1969: Στο Χιούστον των ΗΠΑ, γιατροί πραγματοποιούν την πρώτη μεταμόσχευση ανθρώπινου οφθαλμού.

1970: Γιορτάζεται για πρώτη φορά η Παγκόσμια Ημέρα της Γης.

1978: Οι Βlues Brothers κάνουν την πρώτη τους στο τηλεοπτικό show του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου NBC, Saturday Night Live.

1988: Πεθαίνει η διάσημη ηθοποιός του βουβού κινηματογράφου τη δεκαετία του 1920, Ιρέν Ριτς.

1991: Στην Αιθιοπία, πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι αντιμετωπίζουν το φάσμα της πείνας.

2002: Τουλάχιστον 160 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, μεταξύ των οποίων και δεκάδες μαθητές, πάνω από 1.300 άνθρωποι τραυματίζονται και 8.000 κατοικίες καταστρέφονται όταν αναφλέγεται πυρίτιδα από ηλεκτρικά καλώδια, που ακολούθησε τη σύγκρουση δύο τρένων στην πόλη Ριονγκτσόν της Βόρειας Κορέας τα οποία μετέφεραν γκάζι και βενζίνη. Αν και αρχικά οι αρχές της χώρας είχαν εμποδίσει τη διαρροή πληροφοριών προς τα ξένα ΜΜΕ και δεν έδιναν καμία πληροφορία για το συμβάν, τελικά έκαναν έκκληση στη διεθνή κοινότητα για βοήθεια, αρνούμενες, ωστόσο, να δεχτούν βοήθεια από τη Νότια Κορέα και την Κίνα.

Ραντεβού στο Άμστερνταμ..

Κινηματογραφικές Πρεμιέρες 16ης Απριλίου..

του Νέστορα Πουλάκου
npoulakos@apogevmatini.gr

Αδιακρισίες ***

Περιπέτεια, αμερικάνικης παραγωγής, σε σκηνοθεσία Τόνι Γκίλροϊ, με τους Κλάϊβ Όουεν, Τζούλια Ρόμπερτς, Πολ Τζιαμάτι, Τομ Γουίλκινσον.

Η πράκτορας της CIA Κλερ Στένγουικ και ο πράκτορας της MI6 Ρέι Κόβαλ δεν έχουν μάτια παρά ο ένας για τον άλλο και για το λόγο αυτό, αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τον κόσμο της κυβερνητικής κατασκοπίας για να αφοσιωθούν σ' ένα κόλπο που θα τους αποφέρει πολλά εκατομμύρια, αρκεί να εκμεταλλευτούν εύστοχα τον πόλεμο μεταξύ δυο ανταγωνιστικών πολυεθνικών εταιρειών.

Αδιαμφισβήτητα ο Τόνι Γκίλροϊ έχει ταλέντο. Πολύ ταλέντο για την ακρίβεια. Είτε ως σεναριογράφος (“Ο δικηγόρος του διαβόλου”, “Αρμαγεδών”, η κατασκοπευτική σειρά “Μπάουρν” κ.ά). Είτε ως σκηνοθέτης, έχοντας εντυπωσιακό ντεμπούτο με το προ διετίας “Μάικλ Κλέιτον”. Αυτή τη φορά επαναφέρει σε πρωταγωνιστικό ρόλο την Τζούλια Ρόμπερτς, βάζει δίπλα της τον μάτσο Κλάιβ Όουεν, στο πλευρό τους τους απολαυστικούς Τζιαμάτι και Γουίλκινσον, και φτιάχνει ένα εκρηκτικό μείγμα μπαρόκ περιπέτειας, ανάλαφρης κατασκοπευτικής δράσης, γοητευτικής ιστορίας έρωτα και μπερδέματα που θέλουν μαθηματική επίλυση και πονηρές σκέψεις. Με γυρίσματα σε τρεις ηπείρους, ο Γκιλρόϊ χειρίζεται υποδειγματικά την κάμερα και προσφέρει αφειδώς διασκέδαση, γέλιο και τροφή για (επιφανειακή) σκέψη, κάνοντας καλά αυτό που μαθαίνει πάντα στα “παιδιά” του το “καλό” Χόλιγουντ : μια “ποπ κορν” ταινία.

Είναι τρελοί αυτοί οι Βόρειοι **

Κωμωδία, γαλλικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Ντάνι Μπουν, με τους Καντ Μεράντ, Ντάνι Μπουν, Ζοέ Φελίξ.

Όταν η γυναίκα του Φιλίπ, Ζουλί, αρχίζει να νιώθει κατάθλιψη εκείνος θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να πετύχει μετάθεση σε μια παραλιακή πόλη της γαλλικής Ριβιέρας. Τελικά όμως του έρχεται δυσμενής μετάθεση στην κακόφημη πόλη Μπερζέ, που βρίσκεται στο γαλλικό βορρά. Ο Φιλίπ αφήνει τη γυναίκα του και το παιδί του πίσω και πηγαίνει μόνος του να ζήσει εκεί.

Η ταινία φαινόμενο του σύγχρονου γαλλικού κινηματογράφου, που έκοψε 20 εκατομμύρια εισιτήρια το 2008 και θεωρείται η εμπορικότερη παραγωγή στην κινηματογραφική ιστορία της Γαλλίας. Σαφώς πρόκειται για ταινία εγχώριας κατανάλωσης μιας και ανακυκλώνει τη θεματική της ντοπιολαλιάς και της κουλτούρας που ενυπάρχουν σε διάφορες περιοχές στο εσωτερικό της Γαλλίας, χωρίς όμως αυτό να την κάνει αδιάφορη στο σινεφίλ κοινό οποιασδήποτε άλλης χώρας. Σ' έναν απολαυστικό ρόλο ο κωμικός Ντάνι Μπουν, που υπογράφει επίσης το σενάριο και τη σκηνοθεσία. Εν ολίγοις, η παραγωγή του Μπουν βγάζει γέλιο, υπάρχουν αστεία που σε κάνουν να ξεκαρδίζεσαι, πολύ μεγάλο ρόλο όμως παίζει ο ελληνικός υποτιτλισμός που κρίνεται συμπαθητικός.

Επανέκδοση

Μήδεια ****

Δραματική, δανέζικης παραγωγής (του 1988), σε σκηνοθεσία Λαρς Φον Τρίερ, με τους Ούντο Κίερ, Κίρστεν Όλεσεν, Χένινγκ Γιένσεν.

Ο Ιάσονας επιστρέφει από την αργοναυτική εκστρατεία, έχοντας το Χρυσόμαλλο Δέρας κι όντας έτοιμος να παντρευτεί τη Γλαύκη, κόρη του Κρέοντα. Κάνοντας, όμως αυτό, εγκαταλείπει τη σύζυγό του, Μήδεια, που είναι επίσης και η μητέρα των δύο παιδιών του. Όταν ο βασιλιάς εξορίζει τη Μήδεια, εκείνη καταστρώνει σχέδιο εκδίκησης.

Ότι πληρέστερο έχει υπάρξει κινηματογραφικά για τον αρχαίο μύθο της “Μήδειας” του Ευριπίδη. Κατά πολύ ανώτερο της αντίστοιχης μεταφοράς του Παζολίνι (του 1969), συνεργάζονται οι πλέον σημαντικές φωνές του σκανδιναβικού κινηματογραφικού στερεώματος : το σενάριο ανήκει στον Καρλ Θέοντορ Ντράγιερ (που πέθανε το 1968 και θεωρείται ο “βασιλιάς” του δανέζικου σινεμά) και η σκηνοθεσία στον κορυφαίο σκηνοθέτη του σύγχρονου ευρωπαϊκού κινηματογράφου Λαρς Φον Τρίερ. Η δράση τοποθετείται σε απόκοσμα τοπία, σκοτεινές αίθουσες, το χρώμα είναι μονίμως γκρίζο, τα πρόσωπα των ηθοποιών έχουν μια έκφραση οδύνης, απώλειας, αποστροφής. Η “Μήδεια” του Τρίερ φτιάχτηκε για την τηλεόραση της Δανίας, γρήγορα όμως βρήκε διανομή στις αίθουσες.

Άλλες ταινίες

Πελάτισσα *

Κομεντί, γαλλικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Ζοσιάν Μπαλασκό, με τους Ναταλί Μπέι, Ερίκ Καραβακά, Ιζαμπέλ Καρέ, Ζοσιάν Μπαλασκό. Η Τζούντιθ είναι ερωτευμένη με τον Μάρκο, που εργάζεται ως ζιγκολό, αλλά εκείνος είναι παντρεμένος και ερωτευμένος με τη σύζυγο του, η οποία νομίζει ότι δουλεύει σε οικοδομή. Τελευταία κινηματογραφική δουλειά της πετυχημένης Γαλλίδας ηθοποιού και σκηνοθέτιδος Μπαλασκό, που έκανε πρεμιέρα στο πρόσφατα Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου Αθηνών. Μαύρο χιούμορ, ειρωνείες της ζωής, φλατ αστεία, συνθέτουν μια ταινία που δεν πείθει.

Ο δολοφόνος είναι εδώ *

Περιπέτεια, αμερικάνικης παραγωγής, σε σκηνοθεσία Τζον Μάντεν, με τους Μίκι Ρουρκ, Ντάιαν Λέιν. Η Κάρμεν και ο σύζυγός της Γουέιν υπήρξαν μάρτυρες μιας σκευωρίας και έχουν ενταχθεί σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων. Κι ενώ νομίζουν ότι είναι ασφαλείς, εντοπίζονται από έναν έμπειρο εκτελεστή κι έναν ψυχοπαθή νεαρό δολοφόνο. Από τον άνισο και αμφιλεγόμενο σκηνοθέτη Μάντεν (“Ερωτευμένος Σέξπηρ”, “Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι” κ.ά), που βασίστηκε σε νουβέλα του Έλμορ Λέοναρντ (γνωστός από το “Τζάκι Μπράουν” του Ταραντίνο). Περιπέτεια-χρονικό ενός εγκλήματος με έναν αγνώριστο Ρουρκ και μια μέτρια σκηνοθεσία σ' ένα κακοδουλεμένο σενάριο. Μόνο η ατμόσφαιρα σώζει την κατάσταση.

*Προβάλλεται επίσης το “Ξενοδοχείο για σκύλους”, κινούμενο σχέδιο αμερικανικής παραγωγής, μεταγλωττισμένο στα ελληνικά.

*Οι παραπάνω ταινίες της εβδομάδας κάνουν πρεμιέρα σήμερα αλλά και την Κυριακή του Πάσχα (19/4). Γι' αυτό πριν επισκεφτείτε κάποια κινηματογραφική αίθουσα θα ήταν σωστό να παίρνατε ένα τηλέφωνο για να βεβαιωθείτε.

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην καθ. εφημερίδα "Απογευματινή" (φύλλο 16-4).

Συνέντευξη της Ζοέ Φελίξ..

Συνέντευξη στον Νέστορα Πουλάκο
npoulakos@apogevmatini.gr

Στα 32 της χρόνια θεωρείται το φρέσκο, όμορφο, γλυκό ταλέντο του σύγχρονου γαλλικού κινηματογράφου. Τόσο στην τηλεόραση όσο και στο σινεμά πρωταγωνιστεί από τα τέλη της δεκαετίας του '90 με μεγάλη επιτυχία, κυρίως εμπορική. Βέβαια το θέατρο είναι ο διακαής της πόθος, που τόσο θα ήθελε να παίξει και να δείξει το πληθωρικό της ταλέντο. Τη Ζοέ Φελίξ τη συγκρίνουν με τις σύγχρονες σταρ της γαλλικής αφρόκρεμας της υποκριτικής, όπως την Οντρέι Τοτού και τη Ζυλιέτ Μπινός. Εκείνη, όμως, παραμένει προσγειωμένη, πάντα χαμογελαστή και με όρεξη για μεγάλη κουβέντα. Με τον ίδιο πρόσχαρο τρόπο αντιμετώπισε και τη συνέντευξη που παραχώρησε στην “Α” με αφορμή τόσο την παρουσία της στο 10ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου (2-12/4) όσο και τον κύριο ρόλο της στη γαλλική εμπορική ταινία της χρονιάς “Είναι οι τρελοί αυτοί οι Βόρειοι”, που έκοψε 20 εκατομμύρια εισιτήρια στη χώρα της και θα προβάλλεται στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες από αύριο. Η Ζοέ Φελίξ ερμηνεύει τη Ζουλί, μια καταθλιπτική και αγχωτική γυναίκα που θέλει διακαώς να φύγει για τα νότια της χώρας προκειμένου να φτιάξει η διάθεσή της. Όταν όμως ο σύζυγός της και διευθυντής ταχυδρομείου Φιλίπ παίρνει δυσμενή μετάθεση για τα βόρεια, “άγρια” εδάφη της Γαλλίας εκείνη αρνείται πεισματικά. Αυτό όμως δε συμβαίνει και για τον Φιλίπ. Τελικώς το παιχνίδι που παίζεται πίσω από την πλάτη της από το σύζυγό της το καταλαβαίνει πολύ αργά. Τότε όλα αλλάζουν.

Πως αντιμετωπίσατε την τεράστια επιτυχία της ταινίας “Είναι τρελοί αυτοί οι Βόρειοι”; Πραγματικά δεν το πίστευα αυτό που έγινε στη Γαλλία. Εντάξει να κοπούν ένα εκατομμύριο εισιτήρια το καταλαβαίνω, αλλά είκοσι εκατομμύρια; Είναι πολλά! Πάντως ένιωσα συγκίνηση, ευτυχία, ήρθα κοντά με ανθρώπους από πολλά μέρη της χώρας, ενώ η ταινία αποδείχτηκε χρήσιμη για την περαιτέρω αναγνωρισιμότητά μου.

Ισχύει στην πραγματικότητα αυτή η “κόντρα” νοτίων και βορείων πληθυσμών στη Γαλλία; Η έκταση που δόθηκε στην ταινία ήταν υπερβολική κι έγινε καθαρά για κωμικούς και σατιρικούς λόγους. Κι αυτό έγινε γιατί υπάρχουν πολλές προκαταλήψεις σε μέρη της Γαλλίας, κάτι το οποίο ήθελε να καταγράψει, να καταδείξει και να διακωμωδήσει ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής Ντάνι Μπουν.

Πιστεύετε ότι μπορεί να επιβιώσει η αγάπη κι ο έρωτας σε μια σχέση όπως αυτή που είχατε με τον Καντ Μεράντ (Φιλίπ) στην ταινία; Βεβαίως και το πιστεύω! Ο έρωτας κι η αγάπη είναι συναισθήματα που μπορούν να τα νικήσουν όλα. Να επιβληθούν σε μια σχέση και αυτή να διατηρηθεί. Το ίδιο θα έκανα και στην προσωπική μου ζωή. Νομίζω ότι θα μπορούσα ν' ανεχτώ το οτιδήποτε, αν τον σύντροφό μου τον αγαπούσα πραγματικά. Και με τον άνθρωπο που διατηρώ σχέση αυτή την εποχή νιώθω έντονες συγκινήσεις και θα μπορούσα να κάνω για εκείνον τα πάντα.

Θεωρείτε ότι η ομορφιά σας βοήθησε στην καριέρα σας; Ναι και όχι. Σε αρκετές περιπτώσεις η ομορφιά μου (γέλια) μου έκοψε ευκαιρίες στο θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση. Και αυτό με είχε τσαντίσει πάρα πολύ. Όμως θεωρώ ότι όσο περνούν τα χρόνια και μεστώνει η παρουσία μου στο χώρο τότε η ομορφιά δεν θα είναι ανασταλτικός παράγοντας αλλά θα δίνει ώθηση στην καριέρα μου.

Έχετε στον πίσω μέρος του μυαλού σας κάποιον σκηνοθέτη με τον οποίο θέλετε να δουλέψετε στο μέλλον; Λατρεύω το σινεμά του Αλμοδόβαρ. Είναι αληθινό, έντονο, ζωντανό, γεμάτο χρώματα. Μιλάει για συναισθήματα και χαρακτήρες ανθρώπων που λατρεύω. Επίσης δεν θα έλεγα όχι στο σινεμά του Κεν Λόους.

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην καθ. εφημερίδα "Απογευματινή" (φύλλο 15-4).

"Τα πάντα ρή-τος / This history of music and poetry : No woman no cry" - No 11

Bob Marley – No woman no cry

Written by: Bob Marley and the Wailers
Released: 1974 on the album Natty Dread

Μανώλης Μπαρμπουνάκης
Μαντινάδες (Μέρος Β’)

Απόκαμα ο δύσμοιρος
τα ζάλα να προσέχω
το που διαβαίνεις που γυρνάς
αυτό δεν το αντέχω

Κατέχω το πώς μ’ αγαπάς
μα δεν το φανερώνεις
τη λαβωμένη μου καρδιά
βαθιά τηνε πληγώνεις

Αν κάποτε σε πίκρανα
θα ‘θελα να το ξέρω
πολλές φορές στον ύπνο μου
για σένα υποφέρω

Γνωστή παρέα η μοναξιά
ήλθε σιμά να μείνει
για να μου κάνει συντροφιά
κι ο πόνος να μη σβήνει

Σαν σήμερα - 15 Απριλίου

1452: Γεννιέται ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ζωγράφος, γλύπτης, επιστήμονας, εφευρέτης, οραματιστής, η προσωποποίηση, του αναγεννησιακού ανθρώπου.

1802: Ο Γουίλιαμ Γουόρντσγουορθ και η αδερφή του Ντόροθι, βρίσκουν μία έκταση με ασφοδέλους, οι οποίοι ενέπνευσαν τον πρώτο να συγγράψει το "Περιφερόμουν μόνος σαν σύννεφο" (I wandered lonely as a cloud).

1811: Γεννιούνται τα δίδυμα από το Σιάμ, ο Τσανγκ και ο Ενγκ Μπάνκερ, που ήταν ενωμένοι στο στήθος και από αυτούς βγήκε ο όρος "σιαμαία δίδυμα"

1843: Γεννιέται ο συγγραφέας Χένρι Τζέιμς.

1894: Γεννιέται η τραγουδίστρια των μπλουζ Μπέσι Σμιθ.

1896: Πεθαίνει ο ποιητής και πεζογράφος Γεώργιος Βιζυηνός.

1933: Γεννιέται ο μουσικός της κάντρι Ρόι Κλαρκ.

1944: Γεννιέται ο μουσικός Ντέιβ Έντμουντς.

1980: Πεθαίνει σε ηλικία 74 ετών ο μεγάλος φιλόσοφος, νομπελίστας και ποιητής, Ζαν-Πολ Σαρτρ.

1986: Πεθαίνει ο Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και ποιητής Ζαν Ζενέ.

1990: Πεθαίνει σε ηλικία 84 ετών η θρυλική ηθοποιός Γκρέτα Γκάρμπο.

1992: Στις ΗΠΑ, πεθαίνει ο διάσημος μουσικός της τζαζ, Αλ Λιούις.

1996: Το γαλλικό βραβείο ADAMI για τον καλύτερο ξένο δίσκο της χρονιάς, λαμβάνει η Χάρις Αλεξίου για το δίσκο της "Οδός Νεφέλης 88".

2001: Πεθαίνει ο Τζόι Ραμόν, τραγουδιστής του συγκροτήματος "The Ramones".

Το Βακχικόν φοράει τα ρούχα του αλλιώς..

Συγχωρέστε μας για την -under construction- αναστάτωση στο site του περιοδικού γραμμάτων και τεχνών "Βακχικόν" αλλά οσονούπω με νέα φάτσα, ανάλαφρη διάθεση και περισσότερη αγάπη για τη λογοτεχνία και τις λοιπές τέχνες επιστρέφουμε έχοντας γερή συντονιστική ομάδα και καινούριες ιδέες!

"…Σόλωνος περίπου 5 το πρωί..." - Johnny Handsome

Υβόν, Υβόν, Υβόν… Βιβλίο, τραγούδι, μύθος, πραγματικότητα, ζωή. Σκατά!

Πρέπει να ‘ναι Σάββατο σήμερα θαρρώ. Τρώω ένα ταξίδι από νωρίς, έχει ήδη βραδιάσει. Σκοτεινιάζει η αδηφάγα πόλη και περιμένει να με καταπιεί. Μετρώ ώρες, μια δυο, περιμένω τη Μαύρη τρύπα. Α, ρε Υβόν. Σκατά και πάλι… εγωκεντρικός, μπάσταρδος, όπως πάντα. Σε ταλαιπωρώ με ταλαιπωρείς… Δεν είμαι για τίποτα, δεν είσαι για τίποτα, δε μπορώ δε μπορείς, ας κόψουμε το γόρδιο δεσμό. Όταν θέλω δε θέλεις και όταν θέλεις φοβάμαι… Ας χαθώ από τη ζωή σου σαν αερικό έτσι ξαφνικά και ασήμαντα όπως μπήκα σε αυτή και στο κορμί σου.

Μόνο εγώ μπορώ να δω την ασχήμια μου και τη δυσωδία της ψυχής μού;

11 και το μυαλό τσιτώνει… -Ρε συ αύριο παίζει γύρισμα στο σπίτι της τάδε με μια λεσβία λέει που χαϊδεύεται κ τέτοια. Θα’ρθεις;- Ναι μωρέ γιατί όχι… -Α και να σου πω, τη βλέπεις εκείνη εκεί ρε; Η γκόμενα της πρωταγωνίστριας…- Γαμώ, τις παίρνω και τις δυο πολύ άνετα, σκέφτομαι. Η μαύρη τρύπα αρχίζει να με ρουφά. Εγώ με τη σειρά μου ρουφώ ότι βρω… για την ώρα ρακί, ούζο…. Από Ψυρρή Εξάρχεια δύο μπάφοι μόνο, σωστή πορεία… Στο μπαρ συνεχίζω να πίνω ότι βρω : βότκα, κάνα Dimple με πάγο, μέχρι και Dimple με τζιντζερέιλ… Επειδή βαριέμαι πάλι τις ιστορίες με τις γκόμενες που πήρα στα όρθια και εκείνες που με πίποναν στα στενά, βγαίνω να πιω ένα τσιγάρο παρέα με εκείνη την κοπέλα με τα μαύρα… Αρχίζω και λιώνω, πουλάω και την έκτη ψυχή μου στο διάβολο για ένα κρεβάτι. Ευτυχώς η φωνή και η παρουσία της Αντζέλικα με λυτρώνει. Δε θυμάμαι πια πόσες μέρες μετρώ άυπνος.

Σόλωνος περίπου 5 το πρωί… Έναν γαμημένο ταρίφα να πάω σπίτι… Στο δρόμο με τρακάρουν δυο τυπάκια στα κομμάτια τους… - Ρε φιλαράκο, έχεις ένα τσιγάρο; -

Στριφτό μόνο… πάρε χαρτάκι, φιλτράκι, καπνό…

Μ’ έσωσες, ευχαριστώ ρε φίλε… Σε καταλαβαίνω ρε αλλά σόρυ τώρα γιατί πρέπει επειγόντως να σβήσω… Υβόν, Υβόν…

ΧΑΜΗΛΑ ΣΤΗ ΣΟΛΩΝΟΣ…Ο ΜΟΝΌΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΤΑΡΙΦΑ

Κοίτα κώλο, κοίτα.Τί σου είναι αυτές οι μαύρες… Και γαμώ τους κώλους. Μα δεν ξέρουν να παίρνουν πίπες μωρέ… πάντα στα γρήγορα… πρέπει ντε και καλά να χύσεις μέσα σε 30’’… Έλεος! Ξέρεις θυμάμαι κάποτε στη Σωκράτους ήμουν σταματημένος, με πλησίασαν δυο μαύρες και κυριολεκτικά βούτηξαν στο πίσω κάθισμα του ταξί και ξάπλωσαν κάτω. Μπάτσοι έτρεξαν από δίπλα. Τις κάλυψα όμως μωρέ… ξέρεις έσωσα το τομάρι τους… Τη μία τη θυμάμαι, την έλεγαν Ιφ. Έκανε κίνηση να μου δώσει τρία ευρώ, όταν αρνήθηκα μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και την έκανε τρέχοντας. Κάνα χρόνο μετά, στην Πετρουπόλεως με σταματάνε δύο μαύρες… μόλις τις είχε αφήσει ένα κάμπριο με δύο νεαρούς… Μπήκαν στο αμάξι η μία με κοίταζε έντονα…ήταν η Ιφ…

ΣΟΡΥ ΡΕ ΤΑΡΙΦΑ το μυαλό μου κραυγάζει σαν πουτάνα και ξέχασα να σου πω πως ΘΕΛΩ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΘΩ ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΕΒΑΤΙ, ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΤΩ, ΕΣΤΩ ΣΕ ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΠΑΓΚΑΚΙ… δε θυμάμαι τα υπόλοιπα…

ήρωες υπάρχουν παντού τελικά. Stop, no more heroes!

Το Θεό μου! Το φίδι ζει και μου είπαν πως πέθανε, τι ψέμα! Ιφ… Αν… δράκοι και τα λοιπά… Καλές πίπες, κακές πίπες, φτηνές πίπες, όλα στη Σωκράτους…10 με 15 ευρώ μόνο.

Το τίμημα; Να χύσεις μέσα σε 30’’!!!!!!

Ρε Νίκο κάνε το σταυρό σου ρε παιδί μου!!!

Φτάσαμε, τώρα μπορώ να πεθάνω ήσυχα… Σκατά, όχι ακόμα ε; Τι; πρώτα βρώμικο σε «Κοτοπουλάδες»; Τώρα εντάξει; Ήρθε η ώρα;

Η έκτη μου ζωή στα πόδια Σου…

"Η νύχτα κι εγώ" - Έφη Μουγκαράκη / "Αυτοβιογραφία του αθέατου" - Λέλη Πρωίμου / "Που να ζητήσω συγνώμη" - Λουάν Τζούλις

Συλλογές ποιημάτων των εκδόσεων Αλεξάνδρεια (του 2007), Μεταίχμιο (του 2008), Ελληνικά Γράμματα (του 2009).

"Η νύχτα κι εγώ" - Έφη Μουγκαράκη

την παίρνω τρυφερά στο στήθος τη θωπεύω

την εξαντλώ στα χάδια και

την πετάω στο τασάκι

στο νεροχύτη

ανοίγω τη βρύση

και ξημέρωσε

Ηθοποιός, δικηγόρος, ποιήτρια. Πάνω απ' όλα η Έφη Μουγκαράκη είναι ένα κορίτσι μορφωμένο, με παιδεία, κουλτούρα, όρεξη για τέχνη, στην οποία καταδύεται για να βρει το χαμένο μήνυμα της σκληρής καθημερινότητας. Όπως και στην παράσταση "Πόε" έτσι και στην ποιητική της συλλογή, βυθιζόμενη στις σκέψεις αναρριχάται σε κόσμους αλλότριους προκειμένου ν' ανακαλύψει το νόημα των σκέψεων της, μέσα από το παιχνίδι των συναισθημάτων και της συγγένειας του είναι, του φαίνεσθαι, με βάση τα παρελκόμενα της ζωής της. Καλή συνέχεια.

"Αυτοβιογραφία του αθέατου" - Λέλη Πρωίμου

Ελευθερία μου

δεν σε πίστεψα νωρίς

Σε σιδηροτροχιές πάντα σε στρίμωχνα

Σ' αιματοκύλισα

κόκορα που σφάζουν την αυγή.

Μια ατόφια γυναικεία ποιητική φωνή που δεν διστάζει να πει τα πράγματα έξω από τα δόντια, με το όνομα τους, και το επώνυμο πολλές φορές, που δεν μασάει, δεν τα πάει καλά με το κατεστημένο, με τα φλατ και τα δήθεν. Τουλάχιστον όλα τα παραπάνω είναι ο στίχος της. 40 ποιήματα. Έξι ενότητες. Όλα δυνατά. Όλα επιτρεπόμενα. Χωρίς διαβατήριο. Ελεύθερα πολιορκημένα από το αυτομαστίγωμα και την εξολόθρευση των μικροβίων της κοινωνίας.

"Πού να ζητήσω συγνώμη" - Λουάν Τζούλις

Δεν κάναμε έρωτα

καιρό.

Στεγνώσαμε σαν τα πηγάδια

του Αυγούστου.

Κι ύστερα,

όρθιοι,

σαν δέντρα που τα γυμνώνει

το φθινόπωρο,

πλυθήκαμε, στεγνώσαμε

και βαριόμασταν να ξαναντυθούμε...

Η ποίηση του μετανάστη. Η λογοτεχνία του οικονομικού μετανάστη. Το είχε κάνει κι ο Καπλάνι παλιότερα. Εδώ, ο Τζούλις απο την Αλβανία (και τέσσερις ποιητικές συλλογές εκεί), από το 1995 στην Ελλάδα, ποιητικό τέκνο του Γιάννη Ξανθούλη, με δυο ελληνόφωνες ποιητικές συλλογές κι ένα παιδικό μυθιστόρημα, εκδίδει ένα ογκωδέστατο βιβλίο. Περίπου 100 και σελίδων, πολλά ποιήματα, όλα για τη ζωή του στην Ελλάδα. Τη μοίρα του μετανάστη εν γένει. Η ανάγνωση του βιβλίου έχει ύφος ποιητικό, σκοπό όμως κοινωνικό. Και πολιτικό ίσως.

"Live" φονικά πολεμικά παιχνίδια..

του Νέστορα Πουλάκου
npoulakos@apogevmatini.gr

Σύμφωνα με τους New York Times πρόκειται για «μια καλοφτιαγμένη ταινία αγωνίας και παράλληλα ένα από τα καλύτερα αντιπολεμικά φιλμ των τελευταίων χρόνων, ένα ψύχραιμο και πειστικό σχόλιο πάνω στον διεθνή μιλιταρισμό». Κατασκευάστηκε από τον πλέον παραγνωρισμένο Ευρωπαίο σκηνοθέτη και δεινό κινηματογραφιστή Πήτερ Γουότκινς, στην καρδιά του Ψυχρού Πολέμου, του πολέμου του Βιετνάμ, των εθνικό-απελευθερωτικών αγώνων των χωρών της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, των δικτατορικών και καταπιεστικών καθεστώτων στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, της σοβιετικής καταστολής και του παγκόσμιου Μάη του '68.
Την εποχή της αντί-μιλιταριστικής κουλτούρας των λαών και της μιλιταριστικής πολιτικής των κυβερνήσεων, κινηματογραφικές φωνές σαν αυτή του Βρετανού δημιουργού Πήτερ Γουότκινς ήταν παραφωνίες για τους κραταιούς, αντιδραστικοί μηχανισμοί εντός του συστήματος της βίας και του πολέμου για τον λαό.
Ο σκηνοθέτης του “Punishment Park” και του “War Game”, το 1969 αυτό-εξορίστηκε στη Σουηδία και με τη βοήθεια του σεναριογράφου Νίκολας Γκέσλινγκ γύρισε τους “Μονομάχους”. Σε πρώτη κινηματογραφική προβολή, λίγο πριν το ελληνικό Πάσχα, η New Star Films αποφασίζει, εν είδει επανέκδοσης, να ξαναβγάλει στις σκοτεινές αίθουσες τη συγκεκριμένη ταινία, ακριβώς σαράντα χρόνια μετά την παγκόσμια προβολή της στο κινηματογραφικό κοινό.
Με Βρετανούς και Σουηδούς ηθοποιούς, ως επί το πλείστον ερασιτέχνες, ο Γουότκινς στηρίχθηκε σε μια ιδέα φανταστική : στο κοντινό μέλλον, διάφορες κυβερνήσεις συνεργάζονται για να τιθασεύσουν την επιθετικότητα και να ενισχύσουν τον εθνικισμό οργανώνοντας με χρηματοδότηση από διάφορες εταιρείες, φονικά, πολεμικά παιχνίδια ανάμεσα σε ομάδες από διαφορετικές χώρες. Τα παιχνίδια αυτά, που φέρουν τη στάμπα των “παιχνιδιών ειρήνης”, μεταδίδονται απευθείας από τα ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης όλου του κόσμου (κυρίως από την τηλεόραση), με τις απαραίτητες διαφημίσεις και τους οικονομικούς χορηγούς, με τη συμβολή του τηλεοπτικού κοινού στην εξέλιξη των πολεμικών συγκρούσεων που διαδραματίζονται ζωντανά εκείνη την ώρα. Στους συμμετέχοντες της κάθε κυβέρνησης υπάρχουν άτομα νεαρής ηλικίας, κυρίως 20 έως 30 ετών, μορφωμένα και με καλό επίπεδο κοινωνικής παιδείας, που έχουν αποφασίσει να βρίσκονται στην “αρένα”, ο καθένας για τους δικούς του λόγους : άλλος για να κάνει περήφανη την οικογένειά του, άλλος για να υπηρετήσει την πατρίδα του, κάποιος άλλος για να βρει τον εαυτό του, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που μπαίνουν στο παιχνίδι για να ανατρέψουν το σύστημα εκ των έσω, όπως ισχυρίζονται.
Η ταινία του Γουότκινς, που αρχικά προβλήθηκε με τον τίτλο “Παιχνίδια Ειρήνης”, καταπιάνεται με την χρησιμοποίηση των Μ.Μ.Ε. από τις κυβερνήσεις των κρατών για τη χειραγώγηση του κοινού. Το ημί-ντοκιμαντερίστικο στιλ των “Μονομάχων” είναι πιο στατικό σε σύγκριση με τις προηγούμενες δουλειές του, κυρίως εξαιτίας του ογκώδους εξοπλισμού που απαιτείται για μια παραγωγή 35mm. Η ακινησία, σύμφωνα με τον Γουότκινς, “είναι ωφέλιμη καθώς έτσι δίνεται στο κοινό ο απαραίτητος χώρος για κριτική σκέψη”.
Η ταινία, την περίοδο που προβλήθηκε, αποτέλεσε μια προειδοποίηση για τα επαναστατικά κινήματα που θα επιχειρούσαν να πολεμήσουν το κατεστημένο με όρους που αυτό θα καταλάβαινε. Σύμφωνα πάντα με την ταινία, τότε θα κινδυνεύσουν να απορροφηθούν από το ίδιο ακριβώς σύστημα που θα προσπαθήσουν να ανατρέψουν. Ένα γεγονός, που κατά γενική ομολογία και στην πλειονότητά του, επιβεβαιώθηκε τις δεκαετίες '70 και '80.
Με τους “Μονομάχους” ο Γουότκινς έκανε το βήμα παραπέρα, που τον οδήγησε σε ταινίες όπως το “Punishment Park”, “Η Παγίδα”, “Οι Άνθρωποι του '70”, “Το Ταξίδι” κ.ά. Το 1980, με τα σχέδια του να ματαιώνονται το ένα μετά το άλλο, ο Γουότκινς ανακοίνωσε πως εγκαταλείπει τη σκηνοθεσία για να αφοσιωθεί στη μελέτη και την κριτική των αποτελεσμάτων του ρόλου των Μ.Μ.Ε. Εδώ και λίγα χρόνια η έρευνά του ολοκληρώθηκε με το έργο “Η κρίση των Mίντια”, έχοντας όμως επανέλθει στη σκηνοθεσία κάνοντας αποκλειστικά πολιτικό-κοινωνικά ντοκιμαντέρ.

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην καθ. εφημερίδα "Απογευματινή" (φύλλο 11-4).

Συνέντευξη της Μάρως Βαμβουνάκη..

Συνέντευξη στον Νέστορα Πουλάκο
npoulakos@apogevmatini.gr

Στην “εποχή του ανικανοποίητου”, σύμφωνα με τη συγγραφέα Μάρω Βαμβουνάκη, “το κεντρικό θέμα είναι η αγάπη”. Και γι' αυτή γράφει. Επίσης, για τον έρωτα, τη φιλία, τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα από ένα ευρύτερο κοινωνικό πρίσμα. Με περισσότερα από τριάντα βιβλία στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, αρκετά από τα οποία έχουν γίνει πλέον μπεστ σέλερ, η Μάρω Βαμβουνάκη μιλάει στην “Α” για την... ψυχολογία των τελευταίων της μυθιστορημάτων. Τόσο στον “Παλιάτσο και στην Άνιμα” όσο και στο “Φάντασμα της αξόδευτης αγάπης” (κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Ψυχογιός), η κα Βαμβουνάκη αναμιγνύει την επαγγελματική της ιδιότητα στην ψυχολογία με τη συγγραφική της πένα. Διαμένοντας, πλέον, στην Αθήνα, έπειτα από έντεκα χρόνια παραμονής στη Ρόδο, κοιτάζει στα εσώψυχα του ανθρώπου και προσπαθεί να μιλήσει γι' αυτά.

Ψυχολογία και μυθιστορία. Δοκίμιο και καθημερινός λόγος. Έρευνα και ανάλυση. Στα τελευταία σας βιβλία (“Ο παλιάτσος και η Άνιμα”, “Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης”) μπερδεύετε στοιχεία αρκούντως επιστημονικά με την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Πως αποφασίσατε κάτι τέτοιο; Εδώ και δεκαπέντε χρόνια σπουδάζω και δουλεύω πάνω στην ψυχολογία, στην ψυχανάλυση κι αυτός ο δρόμος προς την ψυχή με εντυπωσίασε. Και ό,τι με εντυπωσιάζει με εμπνέει κιόλας. Λαχταρούσα να καταγράψω τα όσα ανακάλυπτα -όσο τετριμμένα κι αν είναι- σαν ημερολόγια ταξιδιού. Να τα μοιραστώ με όσους τους ενδιαφέρουν. Δεν σας κρύβω ότι δεν περίμενα πως ενδιαφέρονται τόσο πολύ οι αναγνώστες στην Ελλάδα για τέτοια βιβλία.

Κατά τη γνώμη μας, εκεί που υπεισέρχεται ο έρωτας, βρίσκει χώρο η λογική; Α, ο έρωτας ήταν και θα μείνει μυστήριο μέγα! Κι ευτυχώς, διότι μόνο ως μυστήριο, terra incognita, μας μαγνητίζει. Μα δεν το βλέπετε; Το αίνιγμα του άλλου ερωτευόμαστε. Όταν τον γνωρίσουμε -ή νομίζουμε πως τον γνωρίζουμε δηλαδή- απομυθοποιείται και σβήνει ο πόθος. Θα έλεγα μάλιστα πως εκείνοι που παριστάνουν τους βαθείς ανθρωπογνώστες, τους σοφούς, είναι οι πιο αδέξιοι, οι γκαφατζήδες στον έρωτα. Ζούμε σε μια δειλή εποχή που θέλουμε όλα να τα ελέγχουμε. Δόξα τω Θεώ, ο έρωτας πάντα θα μας διαφεύγει, θα μας ξεπερνά και θα μας ταπεινώνει.

Πως αντιμετωπίζετε τους ήρωες σας;
Τα πρόσωπα στα βιβλία μου είμαι πάντα εγώ, σε άλλη πτυχή μου, άλλη στροφή μου, άλλη εποχή,παραποιημένη, παραμορφωμένη, αλλά εγώ. Δεν το κάνω από εγωκεντρισμό αλλά γιατί δεν γίνεται να γράψω παρά μονάχα ό,τι κατέχω, μόνο στα βιώματά μου μπορώ να βασίσω μια ελπίδα αληθινού. Τώρα, πώς τους αντιμετωπίζω; Όπως εμένα, με συγκρούσεις. Από λαχτάρα ειρήνης.

Τα τελευταία σας δυο βιβλία έχουν μια συνέχεια. Έχετε στο μυαλό σας κάποιου είδους “άτυπης” τριλογίας;
Με το να δουλεύω πάνω στην ψυχολογία και να καταγράφω περιστατικά και εντυπώσεις για να τα θυμάμαι, έχω μαζέψει ένα τεράστιο υλικό! Όσο κάποιοι ενδιαφέρονται να τα διαβάζουν, θα φτιάχνω τέτοια βιβλία. Μακάρι να πάει μακριά γιατί είναι ένα είδος που κι εμένα με γιατρεύει όταν το πλάθω και το αναπλάθω.

Γιατί πιστεύετε ότι το κοινό σας είναι ως επί το πλείστον γυναικείας φύσεως; Κάπου διάβαζα πως γενικά το αναγνωστικό κοινό των γυναικών είναι το 70%. Οι γυναίκες ασχολούνται και αναλύουν περισσότερο, με θάρρος, και μανία θα έλεγα, τα συναισθήματά τους. Οι άντρες όχι, δειλιάζουν μπρος στον πιθανό πόνο που επιφυλάσσουν τέτοια ανασκαλέματα. Προτιμούν να σιωπούν, να αγνοούν, να κάνουν τους σκληρούς. Γι' αυτό νομίζω πως υποφέρουν περισσότερο.

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην καθ. εφημερίδα "Απογευματινή" (φύλλο 8-4).

Kινηματογραφικές πρεμιέρες 9ης Απριλίου..

του Νέστορα Πουλάκου
npoulakos@apogevmatini.gr

Πάντα μόνος **

Δραματική, τουρκικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Σαγκάν Ιρμάκ, με τους Μελίς Μπιρκάν, Κεμάλ Χουνάλ.

Καθώς ο 30χρονος Αλπέρ, ταλαντούχος σεφ με δικό του εστιατόριο, προσπαθεί να δημιουργήσει χώρο στη ζωή του για την όμορφη Άντα, τόσο πιο πολύ περιορισμένος και κλειστοφοβικός θα αρχίσει να νιώθει, ώστε θα πάρει αποφάσεις δυσάρεστες.

Από τη γειτονική Τουρκία έρχεται το ρομαντικό δράμα της χρονιάς, όπου στις 12 εβδομάδες προβολής του έκοψε 3 εκατομμύρια εισιτήρια! Μια ιστορία έρωτα με τραγική κατάληξη, μια μικρή προβληματική πάνω στην παρουσία του άνδρα και της γυναίκας στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, που το άγχος της δουλειάς, το κυνήγι του χρήματος και της αναγνώρισης, φέρνει αντίθετα αποτελέσματα στην προσωπική ζωή τους. Ο έρωτας, η αγάπη δεν έχουν θέση πια. Τα πάντα πωλούνται και αγοράζονται. Ο τουρκικός κινηματογράφος σκέπτεται, προβληματίζεται. Δεν παραμένει προσηλωμένος στους παρίες Ανατολίτες της Πόλης, που μας είχε συνηθίσει έως τώρα, μπαίνει στο αστικό τοπίο της χώρας και μας προβάλει την ομορφιά του. Μια ταινία, που αν κι ελλιπή τεχνικά κι ερμηνευτικά, είναι ικανή να σε σαγηνεύσει.

Το χάρισμα της Σεραφίν **

Δραματική, γαλλικής/ βελγικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Μαρτέν Προβόστ, με τους Γιολάντ Μορό, Ούλριχ Τουκούρ.

Το 1912 σε μια μικρή πόλη κοντά στο Παρίσι, η Σεραφίν Λουίς, που εργάζεται ως οικιακή βοηθός, στον ελεύθερό της χρόνο ζωγραφίζει χρησιμοποιώντας οτιδήποτε πέσει στα χέρια της. Μια μέρα ένας Γερμανός κριτικός τέχνης, ο Βίλχελμ Ούντε, θα δει τυχαία ένα πίνακά της και θα της ζητήσει να του δείξει και τα άλλα της έργα.

Η βιογραφία της διάσημης ζωγράφου του 20ου αιώνα, που συγκλόνισε τη Γαλλία φέτος και απέσπασε επτά από τα κυριότερα βραβεία Σέζαρ (τα γαλλικά Όσκαρ). Μια σταθερά δομημένη ανάλυση της προσωπικότητας της Σεραφίν, με γραμμική αφήγηση, χωρίς εξάρσεις και σκαμπανεβάσματα. Η κάμερα του έμπειρου Προβόστ επικεντρώνεται στη σχέση Σεραφίν-Ούντε, παρουσιάζοντας μεγάλο ενδιαφέρον για το κοινό. Κατά τα άλλα πρόκειται για μια ταινία της σχολής του γαλλικού ακαδημαϊσμού, από αυτές που λατρεύονται στην εγχώρια αγορά και παρουσιάζουν ένα συγκρατημένο ενδιαφέρον έξω από τα σύνορα της χώρας. Όπως η “Ζωή σαν τριαντάφυλλο” για την Εντίθ Πιαφ, άλλωστε.

Επανέκδοση

Οι Μονομάχοι ***

Περιπέτεια φαντασίας, σουηδικής παραγωγής (του 1969), σε σκηνοθεσία Πήτερ Γουότκινς, με τους Άρθουρ Πέντελοου, Χανς Μπέργκερ, Κένεθ Λο.

Στο μακρινό μέλλον, οι μεγάλες κρατικές δυνάμεις οργανώνουν πολεμικά παιχνίδια, τα οποία μπορεί να παρακολουθήσει κανείς στην τηλεόραση μέσω δορυφόρου. Το παιχνίδι νο 254 παίζεται ανάμεσα στην Κίνα και την Βρετανία κοντά στη Στοκχόλμη.

Επανέρχεται στην Ελλάδα, αν και κυκλοφορεί ήδη σε dvd, η πολύ σημαντική ταινία του πλέον παραγνωρισμένου Ευρωπαίου σκηνοθέτη του περασμένου αιώνα. Ο Πήτερ Γουότκινς του “Punishment Park” και του “War Game”, έκανε στο “βρώμικο” '69 του Ψυχρού πολέμου και του πολέμου του Βιετνάμ, την πιο χαρακτηριστική αντί-μιλιταριστική ταινία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Μια μελέτη πάνω στον ρόλο των Μ.Μ.Ε. στη διαμόρφωση της συνείδησης του λαού, στην πολεμική λατρεία των κυβερνώντων, στη χρησιμοποίηση των στρατιωτών για κάθε είδους παγκόσμια σύρραξη. Η καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η πολτοποίηση του ατόμου από το σύνολο, όλα περνούν μπροστά από την κάμερα του Γουότκινς προς τέρψη του “διαβασμένου” κοινού.

Ντοκιμαντέρ

Μακρόνησος ***

Ελληνικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Ηλία Γιαννακάκη και Εύης Καραμπάτσου. Την περίοδο 1947-52 πάνω από 100.000 άνθρωποι παρέμειναν στο "Εθνικό Αναμορφωτήριο" της Μακρονήσου για "ιδεολογική αναμόρφωση". Η μελέτη των έμπειρων κινηματογραφιστών ντοκιμαντέρ παρουσιάζει επιζώντες αυτού του αναμορφωτηρίου καθώς και ανθρώπους από τη μεριά των δεσμοφυλάκων και διοικητών να αφηγούνται τις ιστορίες τους. Μια έρευνα που διήρκεσε δέκα χρόνια και προσπαθεί να προβάλει γεγονότα, που καίνε την εγχώρια πολιτικό-κοινωνική σκηνή, όσο πιο σφαιρικά μπορεί.

Πίστευε... και γέλα! **

Αμερικανικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Λάρι Τσαρλς, με τον Μπιλ Μάερ. Ένα σατιρικό αλλά και σαρκαστικό πέρασμα του διάσημου Αμερικανού κωμικού Μπιλ Μάερ από ποικίλες παραθρησκευτικές και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις παγκοσμίως, καθώς και διάφορες συνιστώσες των κυριότερων θρησκειών. Από τον ανατρεπτικό σκηνοθέτη του “Μπόρατ”, Λάρι Τσαρλς, ένα μονόπλευρο, προπαγανδιστικό και ειρωνικό σχόλιο πάνω στην κοινωνική αποχαύνωση των θρησκειών. Μια συλλογιστική που θα βρει φανατικούς φίλους (του γέλιου) αλλά και πάμπολλους εχθρούς.

*Επίσης προβάλλονται η αμερικανική κωμωδία “Ψωνίζω άρα υπάρχω” του Πι Τζέι Χόγκαν. Κι η σατιρική κομεντί “Fanboys” του Κέιλι Νιούμαν.

*To κείμενο δημοσιεύτηκε στην καθ. εφημερίδα "Απογευματινή" (φύλλο 9-4).

"Τα πάντα ρή-τος / This history of music and poetry : I put a spell on you" - No 10

Screamin’ Jay Hawkins – I put a spell on you

Written by :

Screamin' Jay Hawkins

ΧΑΒΙΕΡ ΣΟΛΟΓΚΟΥΡΕΝ
(Περού, 1921)

Ω, τρομερέ έρωτα

Ο τρομερός έρωτας
να που ανοίγουν τα σπινθηροβόλα σκοτάδια
να η πυρκαγιά και η σύγκρουση
η πιο γλυκιά βιαιότητα
η πιο τρυφερή φωτιά
να οι γλώσσες της πυράς
που αναζητιούνται, πλέκονται, ψαύονται
ανάμεσα στο ακτιδοβόλο κρεβάτι της νύχτας
και στη δροσιά της αυγής που εξαπλώνεται
να η λησμονιά και η έκσταση
η στιγμή με την άχρονη γεύση
η διπλή ύπαρξη που κοινωνεί
αμοιβαία καταβροχθισμένη
να την εδώ ριγμένη κάτω από σένα
σταυρωμένη από σένα
αναστημένη από σένα.

Σαν σήμερα - 8 Απριλίου

1798: Γεννιέται στη Ζάκυνθο ο Διονύσιος Σολωμός, ο άνθρωπος που θα γράψει το «Ύμνος εις την Ελευθερίαν». Ο Εθνικός μας ποιητής ήταν γιος του κόμητος Νικολάου Σολωμού και της Αγγελικής Νίκλη.

1989: Το ΚΚΕ, η Ελληνική Αριστερά, η ΕΔΑ και ανεξάρτητοι αριστεροί συγκροτούν το Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου. Πρόεδρος ορίζεται ο Χαρίλαος Φλωράκης και γραμματέας ο Λεωνίδας Κύρκος.

1990: Πεθαίνει ο συνθέτης Απόστολος Καλδάρας.

1973: Πεθαίνει ο Πάμπλο Πικάσο, ίσως ο κορυφαίος ζωγράφος του 20ου αιώνα.

Ένα βιβλίο δώρο για όλους..

Ενδεικτικά :

Ο βρώσιμος : Φάε ένα μαλάκα

Ο υπέρβαρος : Πολλά κιλά μαλάκας

Ο πανταχού παρών : Να ο μαλάκας

Ο ορατός : Κοίτα ένα μαλάκα

Ο αυτοπαθής : Μαλάκα μου!

O Interactive Multimedia : Μαλάκας είσαι και φαίνεσαι

Ο απτός : Με πιάσανε μαλάκα

Ο κατοχυρωμένος : Μαλάκας με πατέντα

Ο αρχαίος : Μαλάκας με περικεφαλαία

Ο εγκεκριμένος : Μαλάκας με βούλα

Ο ορθογραφημένος : Μαλάκας με Μ κεφαλαίο

Ο στάσιμος : Έμεινα μαλάκας

Ο αλγεβρικός : Μαλάκας στο τετράγωνο

Ο γκέι : Είσαι και πολύ μαλάκω!

Ο νυχτωμένος : Ξύπνα, μαλάκα

Ο χαμένος : Πού είσαι, ρε μαλάκα;

Ο απρόοπτος : Την έκανε πάλι ο μαλάκας!

Ο βαθμοφόρος : Α, τον αρχιμαλάκα!

Ο αμφίβολος : Καλά, μαλάκας είσαι;

Aπό τις Εκδόσεις Περίπλους, σε επιμέλεια Διονύση Βίτσου, η ανθολογία του μαλάκα, παραγωγής 2008.