"Χειμώνας" - Melanie Wallace / "Σέρλοκ Χολμς, Σπουδή στο Κόκκινο" - Άρθουρ Κόναν Ντόϋλ

Δυο μυθιστορήματα σε μετάφραση του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη, ο "Χειμώνας" (εκδ. Πόλις) της Αγγλίδας συγγραφέως Μέλανι Ουάλας που κυκλοφόρησε στα ελληνικά τον Ιούλιο του 2009, η "Σπουδή στο Κόκκινο" (εκδ. Ερατώ) του σερ Άρθουρ Κόναν Ντόϋλ που κυκλοφόρησε στα ελληνικά αρχικώς το 1984 και πλέον σε ολοκαίνουρια δεμένη έκδοση.

"Χειμώνας" - Μέλανι Ουάλας (2006)

Τοπίο χαμένο στο χιόνι και την ομίχλη. Το μοναχικό νεαρό κορίτσι περιπλανιέται με τον σκύλο της και συναντά ένα αγόρι με τρομακτικό βλέμμα δεμένο σ ένα δέντρο.Το λύνει δίχως να υποψιάζεται ότι έτσι απελευθερώνει μια καταστροφική δύναμη. Βρισκόμαστε στην Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του 70, σ ένα χωριό στα βόρεια της Ανατολικής Ακτής, ρημαγμένο από τη φτώχεια, την αγριότητα των στοιχείων της φύσης και τον άνεμο της Ιστορίας. Ένα δάσος παγωμένο,τροχόσπιτα κατεστραμμένα, μια κοιλάδα βυθισμένη κάτω απ τα νερά ενός φράγματος. Και η μνήμη του τόπου, που το νεαρό κορίτσι προσπαθεί να τη διατηρήσει. Μια παράξενη και μοιραία καταδίωξη αρχίζει, όπου κάθε πρόσωπο, κυνηγημένο λες από μια κατάρα, θα αντιμετωπίσει το πεπρωμένο από το οποίο μάταια προσπαθεί να ξεφύγει.

Διάσημη και βραβευμένη συγγραφέας η Μέλανι Ουάλας έχει ζήσει σε Αγγλία, Αμερική και Γαλλία, ενώ πλέον έχει αποτραβηχτεί στους Μύλους Ευβοίας, εδώ στα μέρη μας. Ο "Χειμώνας" είναι ένα σκληρό, σχεδόν απάνθρωπο αφήγημα δρόμου. Πλούσιο λεξιλόγιο, πυκνή γραφή, γλαφυρή αναπαράσταση μιας ρημαγμένης αμερικανικής επαρχίας των '70s. Σίγουρα όχι βιβλίο για τις καλοκαιρινές αποδράσεις, αλλά ένα "παραμύθι" που σε χάνει στον άρρωστο κόσμο ενός χειμώνα.. Αποκλειστικά και μόνο για επίμονους αναγνώστες!

"Σέρλοκ Χολμς, Σπουδή στο Κόκκινο" - Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόϋλ (1887)

Σ' αυτή την πρώτη τους περιπέτεια, ο Σερλοκ Χολμς και ο Δόκτωρ Ουώτσον αναλαμβάνουν μια ανατριχιαστική υπόθεση φόνου, έρωτα και εκδίκησης. Μιαν υπόθεση που άρχισε πριν πολλά χρόνια, στο Σολτ Λέικ Σίτυ...

Η πρώτη ιστορία του Ντόϋλ με ήρωα τον αειθαλή κι ευφυή ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς. Μια ιστορία φόνου που διαδραματίζεται στο Λονδίνο, μ' ένα εξαιρετικό φλάς μπακ πίσω στα χρόνια της Αμερικής και της Γιούτα των Μορμόνων απ' όπου ξετυλίγεται το νήμα της ιστορίας. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Χολμς, του Ντόυλ... σε μια εξαιρετική μετάφραση του 24χρονου -τότε- Γ.Ι. Μπαμπασάκη. Κυκλοφορει πλέον σε δεμένη έκδοση μαζί με τη βιογραφία του Ντόϋλ αλλά και το επίμετρο του γιατρού Τζόζεφ Μπελ, που είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό "The Bookman" τον Μάϊο του 1892.

Γαλέρα on air -season 2.. vol I

Την Κυριακή 30 Αυγούστου,

11 με 12 το πρωί,

η "Γαλέρα" στον... αέρα

του ρ/σ "Στο Κόκκινο - 105,5 fm".

H εβδομαδιαία εκπομπή

"Γαλέρα στους πέρα κάμπους"

κατακλύζεται

από μουσικές της... φωτιάς
και κωμικά σχόλια
του Νέστορα Πουλάκου και του Γιάννη Κουκουλά.

Τηλεφωνικές συνομιλίες με τους :
Χρήστο Αλεφάντη (υπεύθυνος της Εθνικής Ομάδας Αστέγων)
Λουκία Ρικάκη (καλλιτεχνική διευθύντρια του Kos Health Film Festival).

Όλοι στον αέρα,
για να εγκαινιάσουμε την πρώτη εκπομπή της "Γαλέρας",
για τη νέα "σχολική" σεζόν!

Καλό Χειμώνα!

Τα αστέρια του Χόλιγουντ παρελαύνουν στη Μόστρα..

του Νέστορα Πουλάκου
npoulakos@apogevmatini.gr

Κάθε νέα κινηματογραφική σεζόν ξεκινά πάντοτε μ' ένα πολύ σημαντικό φεστιβάλ. Τον δύσκολο αυτό ρόλο έχει αναλάβει εδώ και δεκαετίες το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας ή Μόστρα, όπου λαμβάνει χώρα κάθε Σεπτέμβρη στο διάσημο -πλέον- Λίντο της όμορφης πόλης της Ιταλίας. Υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του έμπειρου Μάρκο Μίλερ, η Μόστρα έχοντας φτάσει στην 66η διοργάνωσή της, έχει να καυχιέται ότι μπορεί να κοιτάζει ισάξια (κι επάξια) τα φεστιβάλ των Καννών και του Βερολίνου. Από τις 2 έως τις 12 Σεπτεμβρίου θα προβληθούν περισσότερες από 150 ταινίες στα έξη τμήματα προβολών της, πολλές παγκόσμιες πρεμιέρες θα τραβήξουν το ενδιαφέρον των -εκεί- σινεφίλ, ενώ μια πλειάδα αστέρων τόσο του Χόλιγουντ όσο και του υπόλοιπου κόσμου θα παρελάσουν από το Λίντο συγκεντρώνοντας τα φλας των φωτογράφων.

Σπουδαίοι καλλιτέχνες, σημαντικές πρεμιέρες

Στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα της Μόστρα γίνεται κανονικός “χαμός”. Με Πρόεδρο της Κριτικής Επιτροπής τον -δις βραβευμένο στη Βενετία (“Το Μυστικό του Brokeback Mountain”, “Προσοχή, Πόθος!”)- Ανγκ Λι, 23 συνολικά ταινίες θα διεκδικήσουν το φετινό Χρυσό Λιοντάρι.
Η τελετή έναρξης του φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί με το “Baaria” του Τζουζέπε Τορνατότε, όπου παρουσιάζει την ιστορία του γραφικού χωριού της Σικελίας στο οποίο γεννήθηκε ο ίδιος. Πρωταγωνιστεί η Μόνικα Μπελούτσι. Ο Τουρκογερμανός σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν ετοίμασε εν τέλει το -μεγάλο φαβορί για φέτος- “Soul Kitchen”, ενώ ο μετρ των ταινιών ζόμπι Τζορτζ Ρομέρο θα φέρει μαζί του το 6ο επεισόδιο της γνωστής σειράς των... νεκρών, “Survival of the Dead”. Έξι συνολικά είναι οι παρουσίες στο διαγωνιστικό τμήμα από τις Η.Π.Α. : ο Γερμανός σκηνοθέτης Βέρνερ Χέρτζογκ με το “Bad Lieutenant”, όπου πρωταγωνιστεί ο Νίκολας Κέιτζ στο ρόλο που κατείχε ο Χάρβεϊ Καϊτελ στην πρώτη ταινία -σκηνοθεσίας Έιμπελ Φεράρα (πίσω στα 1992), ο Τζον Χίλκοτ με το -βασισμένο σε μυθιστόρημα του Κόρμακ ΜακΚάρθι- “The Road” (πρωταγωνιστούν οι Βίγκο Μόρτενσεν και Σαρλίζ Θερόν), ο ανεξάρτητος κινηματογραφιστής Τοντ Σόλοντζ (“Ευτυχία”) με το “Life During Wartime”, o πολύ γνωστός σχεδιαστής μόδας Τομ Φορντ με το δραματικό “A Single Man”, όπου πρωταγωνιστούν οι Τζούλιαν Μουρ και Κόλιν Φερθ, και τέλος ο προβοκάτορας-ντοκιμαντερίστας Μάικλ Μουρ με το νέο του “ατόπημα” που τιτλοφορείται “Capitalism : A Love Story”, κι έχει στόχο -τι άλλο;- την πρόσφατη οικονομική κρίση στις Η.Π.Α.
Στην αρένα των “λιονταριών”, τριπλή συμμετοχή κατεβάζει η Γαλλία : ο αειθαλής Ζακ Ριβέτ με το “36 vues du Pic Saint-Loup”, όπου πρωταγωνιστεί η Τζέιν Μπίρκιν, ο θεατρικός Πατρίς Σερό με το “Persecution” και την Σαρλότ Γκενσμπούρ πρωταγωνίστρια (κόρη της Μπίρκιν, εν τω μεταξύ!), καθώς και η γηραιά Κλερ Ντενί με το “White Material”, όπου πρωταγωνιστεί η Ιζαμπέλ Ιπέρ. Από τη μεριά της, τέσσερις ταινίες κατεβάζει η Ιταλία στο... φεστιβάλ της, με το μεγάλο όνομα ν' απουσιάζει, ενώ Σρι Λάνκα, Χονγκ Κονγκ, Ισραήλ, Αίγυπτος, Αυστρία, Βέλγιο, Κίνα, στέλνουν επίσης παραγωγές τους, προσδοκώντας στην έκπληξη που συμβαίνει συχνά στο φεστιβάλ της Μόστρα.
Με ενδιαφέρον αναμένεται, επίσης, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Ιρανής Σιρίν Νεσάτ, “Women Without Men”. Διάσημη φωτογράφος και video artist, η Νεσάτ σκηνοθετεί ένα ασπρόμαυρο δράμα εποχής πάνω στις ιστορίες δύο γυναικών, με φόντο το πραξικόπημα που οργάνωσε η CIA στην πατρίδα της το 1953.
Πολύ-αναμενόμενες ταινίες υπάρχουν κι εκτός συναγωνισμού. Καταρχάς, για την τελετή λήξης του φεστιβάλ έχει επιλεγεί η πρώτη ταινία φαντασίας από την Κίνα, “Chedu I Love you”. Στη συνέχεια, όμως, κρατήστε σημειώσεις : Όλιβερ Στόουν με το ντοκιμαντέρ “South of The Border” (για τον Ούγκο Τσάβες), Στήβεν Σόντεμπεργκ με το “The Informant” και πρωταγωνιστή τον Ματ Ντέϊμον, Γκραντ Χέσλοφ με το “The Men who stare at Goats” και τους Τζορτ Κλούνει, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Τζεφ Μπρίτζες και Κέβιν Σπέϊσι, Αντουάν Φουκουά με το “Brooklyn's Finest” και τους Ρίτσαρντ Γκιρ, Ίθαν Χοκ και Γουέσλι Σνάιπς, επίσης το σίκουελ της Ισπανικής ταινίας τρόμου “Rec”, το θρίλερ “The Hole” του Τζόε Ντάντε και οι τελευταίες παραγωγές του “Toy Story”.

Παράλληλες εκδηλώσεις

Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το αφιέρωμα και η συζήτηση που θ' ακολουθήσει πάνω στο έργο του σπουδαίου Ιάπωνα σκηνοθέτη Ακίρα Κουροσάβα. Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του, τέσσερις κριτικοί κινηματογράφου από τις Η.Π.Α., τη Γαλλία, την Ιαπωνία και την Ιταλία, θα συντονίσουν μια κουβέντα εφ' όλης της ύλης για τον μεγάλο δημιουργό.
Ο σύγχρονος μετρ των ταινιών μπλοκμπάστερ, Τζορτζ Λούκας, θα παραδώσει το τιμητικό Χρυσό Λιοντάρι στους δημιουργούς animation της Disney-Pixar, Brad Bird, Pete Docter, Andrew Stanton και Lee Unkrich.
Τέλος, δυο νέα βραβεία θεσμοθετούνται στη φετινή Μόστρα : καταρχάς θα δοθεί το “Persol 3-D Award” σε μια από τις 9 ταινίες animation της φετινής χρονιάς (π.χ. “Up”, “Coraline”, Monsters vs Aliens”). Ενώ το “Jaeger-LeCoultre Award” θα απονεμηθεί στον Σιλβέστερ Σταλονέ για τη συνολική του προσφορά στο παγκόσμιο σινεμά από την δεκαετία του '70.

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στη "Σαββατιάτικη Απογευματινή" (φύλλο 29-8).

Συνέντευξη των Τομ Φέλτον και Ευάνα Λιντς..

Συνέντευξη στον Νέστορα Πουλάκο
npoulakos@apogevmatini.gr

Κάθε νέο επεισόδιο του θαυματουργού... μάγου “Χάρι Πότερ” αποτελεί, αναμφισβήτητα, το κινηματογραφικό γεγονός της χρονιάς. Πως, άλλωστε, να μην είναι όταν τα βιβλία της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ πουλάνε εκατομμύρια αντίτυπα και οι ταινίες -βρετανικής παραγωγής- κόβουν τόσα εισιτήρια όσα και τα αναρίθμητα δολάρια, που μπαίνουν στην τσέπη όλων των συντελεστών των κινηματογραφικών επεισοδίων. Ο έκτος “Χάρι Πότερ”, τουτέστιν ο “Ημίαιμος Πρίγκιψ”, προβάλλεται πλέον στη χώρα μας. Για τις ανάγκες, λοιπόν, της πανελλήνιας πρεμιέρας του την Τρίτη που μας πέρασε, κατέφτασαν δυο από τους πλέον χαρακτηριστικούς ηθοποιούς της διάσημης κινηματογραφικής σειράς. Ο Τομ Φέλτον και η Ευάννα Λιντς υπέγραψαν αυτόγραφα σε, περίπου, τρεις χιλιάδες θαυμαστές τους που έδωσαν το “παρών” στο περιθώριο της πρεμιέρας, φωτογραφήθηκαν, έκαναν δηλώσεις, έλεγαν ανέκδοτα, και γέλασαν με την ψυχή τους. Οι δυο πρωταγωνιστές μίλησαν στην “Α” γι' αυτή την εμπειρία τους καθώς και για τα όνειρα τους. Να σημειώσουμε, εδώ, ότι ο “Ημίαιμος Πρίγκιπας” στις δυο πρώτες μέρες προβολής του, ξεπέρασε τα 80.000 εισιτήρια, αποτελώντας το πιο επιτυχημένο άνοιγμα ταινίας από τις αρχές του 2009 στην Ελλάδα.

Τομ Φέλτον

“Απολαμβάνω όσο τίποτε άλλο τον ρόλο του κακού στις ταινίες Χάρι Πότερ” επισήμανε ο Τομ Φέλτον, ο οποίος υποδύεται τον “δόλιο” Ντράγκο Μαλφόι που έχει βαλθεί να καταστρέψει κάθε τι καλό που υπάρχει εντός του Χόγκουαρντς σε αυτό το έκτο επεισόδιο. Ο 22χρονος Φέλτον πρωταγωνιστεί από τον πρώτο “Χάρι Πότερ”, πίσω στα 2001. “Θεωρώ ότι αυτή η κινηματογραφική σειρά είναι για μένα μια τεράστια ευκαιρία προκειμένου στη συνέχεια να κάνω μια αξιόλογη καριέρα στον χώρο” τόνισε ο νεαρός ηθοποιός, ο οποίος έχει συμμετάσχει ήδη και σε άλλες παραγωγές, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Εντυπωσιασμένος, που γνωρίζαμε τις μουσικές του... επιδόσεις, ο Φέλτον τόνισε ότι “με ενδιαφέρει πάρα πολύ η μουσική, άλλωστε κάνω μαθήματα από μικρός, παίζω διάφορα όργανα και συνθέτω τις δικές μελωδίες. Προς το παρόν την βλέπω ως χόμπι αλλά θα μου άρεσε στο μέλλον να γίνει κύριο επάγγελμά μου”. Ελαφρώς κουρασμένος από την παραμονή του στη χώρα μας λόγω των υποχρεώσεών του, δήλωσε ότι θα ήθελε να επιστρέψει στο μέλλον και να επισκεφθεί τα νησιά μας, ενώ όταν του μιλήσαμε για διακοπές... δυσανασχέτησε, “ουφ, αφήστε το αυτό, από αύριο στο Λονδίνο ξεκινώ πάλι γυρίσματα. Χάλια!”. Μονίμως ευδιάθετος και προσηνής, μας αγκάλιασε, ανανέωσε το ραντεβού του μαζί μας για το επόμενο “Χάρι Πότερ”, ενώ όταν τον ρωτήσαμε στα “πεταχτά” που θέλει να κάνει καριέρα στο σινεμά, μας είπε με χαρακτηριστική βρετανική προφορά, “ούτε συζήτηση για Χόλιγουντ, Αγγλία και μόνο Αγγλία!”.

Ευάνα Λιντς

Σε αντίθεση με τον Τομ Φέλτον, η Ευάννα Λίντς, η οποία την περασμένη εβδομάδα έκλεισε τα 18 της χρόνια και ενηλικιώθηκε, είναι από τα νεότερα μέλη της αγαπημένης “οικογένειας” του “Χάρι Πότερ”. “Φυσικά και ήμουν φανατική της σειράς πριν... τολμήσω να λάβω μέρος στο κάστινγκ. Είχα διαβάσει τα βιβλία της Ρόουλινγκ, όπως είχα δει και όλες τις ταινίες. Ανεπανάληπτη η εμπειρία της συμμετοχής μου, σίγουρα” σχολίασε η νεαρή ηθοποιός, ιρλανδικής καταγωγής, που θέλει όσο τίποτε άλλο να κάνει καριέρα στον χώρο της υποκριτικής. Ντροπαλή, κάπως μαζεμένη, μιλούσε χαμηλόφωνα μ' έναν -κάπως- περίεργο ιδιωματισμό από τα βόρεια. Σ' ερώτησή μας για τον “θεόμουρλο” ρόλο της, απάντησε ότι “είναι όντως θεότρελη η Λούνα Λαβγκουντ, αλλά και βαθιά ισορροπημένη και απολύτως λογική θα πρόσθετα. Δεν είναι μόνο ότι φαίνεται προς τα έξω. Έχει στέρεο εσωτερικό κόσμο”, μας εξηγεί για τον χαρακτήρα που υποδύεται η Λιντς. Έχοντας πρωταγωνιστήσει σε μόλις δυο επεισόδια της σειράς, είναι λυπημένη που θα παίξει σε ακόμη ένα και μετά... τέλος. “Παρόλο που είμαι λίγο καιρό στον “Χάρι Πότερ” αγάπησα πολύ τον ρόλο μου και δέθηκα με όλα τα παιδιά. Σίγουρα θα μου λείψει πολύ όταν τελειώσει”. Με την ελπίδα ν' απολαμβάνει το ίδιο και τις μετέπειτα ταινίες της, η Ευάννα Λίντς μας αποχαιρέτησε μ' ένα γλυκό χαμόγελο.

*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην καθ. εφημερίδα "Απογευματινή" (φύλλο 28-8).

"Mαγεύει" τον κινηματογράφο..

του Νέστορα Πουλάκου
npoulakos@apogevmatini.gr

Δυο ταινίες κάνουν πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες, με το έκτο επεισόδιο της -πλέον- διάσημης σειράς franchise “Χάρι Πότερ” να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον του εγχώριου σινεφίλ κοινού. Η νέα περιπέτεια φαντασίας του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Γέιτς προβάλλεται από προχθές με την επίσημη παρουσία στη χώρα μας των πρωταγωνιστών, Τομ Φέλτον και Εβάνα Λιντς (μίλησαν στην “Α” για το αυριανό φύλλο της). Η έτερη πρεμιέρα “βλέπεται” ελέω σκηνοθετικής μαεστρίας του Όλιβερ Χιρσμπίγκελ. Ο δημιουργός του “Πειράματος” και της “Πτώσης” στη δεύτερη αγγλόφωνη παραγωγή της καριέρας του, τοποθετεί τα πιόνια του στην ψυχολογική σκακιέρα του νοσηρού εμφυλίου του Μπέλφαστ, στη Β. Ιρλανδία. Ενώ, τέλος, δυο επανεκδόσεις κλασικών ταινιών της δεκαετίας του '80 προβάλλονται σε περιορισμένο αριθμό αιθουσών : το “Όνομα του Ρόδου” με τον Σον Κόνερι και το μιούζικαλ “Βίκτωρ Βικτώρια” με την Τζούλι Άντριους (αποφασίστηκε η “έξοδός” του την τελευταία στιγμή) μας πάνε πίσω στο χρόνο σε εποχές αλλοτινές και νοσταλγικές. Προσοχή, όμως, όσο και η εταιρεία διανομής τους να επιμένει δεν βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά ότι πρόκειται για κόπιες των 35 mm ή για dvd-προβολές (το λέμε αυτό γιατί δεν πραγματοποιήθηκαν δημοσιογραφικές προβολές).

Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκιψ

Περιπέτεια φαντασίας, αγγλικής-αμερικανικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Γέιτς, με τους Ντάνιελ Ράντκλιφ, Ρούπερτ Γκριντ, Έμα Γουότσον, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ.

Ο Λόρδος Βόλντεμορτ εδραιώνει ακόμη περισσότερο την παρουσία του στους κόσμους των Μαγκλ και των Μάγων, ενώ το Χόγκουαρντς δεν είναι πλέον ο ασφαλής παράδεισος του πρόσφατου παρελθόντος. Ο Χάρι Πότερ υποψιάζεται ότι ελλοχεύουν κίνδυνοι ακόμα και μέσα στο ίδιο το κάστρο, αλλά ο Ντάμπλντορ ενδιαφέρεται περισσότερο να τον προετοιμάσει για την τελική μάχη που ξέρει ότι είναι πολύ κοντά.

Όταν η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ γράφει καινούριο “Χάρι Πότερ”, άπαντες οι παραγωγοί της σκίζονται να το μεταφέρουν στο σινεμά. Το πιο πετυχημένο franchise του νέου αιώνα (ακόμη κι από τον “Άρχοντα των Δαχτυλιδιών”) συνεχίζει να ξεπερνά κάθε προσδοκία, έχοντας ήδη προσφέρει σωτηρία στο βρετανικό σινεμά, που έπασχε τόσα χρόνια από ένα σοβαρό μπλοκμπάστερ. Έχουμε και λέμε, λοιπόν : έκτος “Χάρι Πότερ”, αυτή τη φορά η ιστορία του “Ημίαιμου Πρίγκιπα”, που οδηγεί τον πρωταγωνιστή του αλλά και τους υπόλοιπους ήρωες προς στην οριστική λύτρωση, στο βάθρο της αιωνιότητας. Ο Πότερ και οι φίλοι του μεγάλωσαν, πλέον ερωτοτροπούν και κάνουν όλες τις “μαγκιές” της εφηβείας, επιπροσθέτως όμως δεν παύουν να τους αφορούν η σωτηρία τούτου του κόσμου και η αποβολή του από το κακό που έπεται. Οι νεαροί μάγοι εξακολουθούν να μαθαίνουν τα μυστικά, αλλά πλέον λαμβάνουν κι αποφάσεις για να σωθούν. Όπως και το τέλος (;) του “Ημίαιμου Πρίγκιπα” έτσι κι όλοι εμείς, οι σινεφίλ, αναμένουμε ένα θεαματικό φινάλε. Η έβδομη ταινία έχει ξεκινήσει ήδη γυρίσματα, θα χωριστεί σε δυο μέρη, τα οποία θα προβληθούν έως το 2011.

Πέντε λεπτά πριν τον Παράδεισο

Δραματική, αγγλικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Όλιβερ Χιρσμπίγκελ, με τους Λίαμ Νίσον, Τζέιμς Νέσμπιτ, Αναμαρία Μαρίνκα. Το 1975, ο 11χρονος Καθολικός Τζο Γκρίφιν γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας του αδελφού του από ένα νέο μέλος της Ομάδας Εθελοντών Ulster, τον Άλιστερ Λιτλ. Τι θα μπορούσε να συμβεί αν τελικά, μετά από χρόνια, ο Τζο και ο Άλιστερ έρχονταν αντιμέτωποι;

Δυο βραβεία απέσπασε στο πρόσφατο φεστιβάλ Σαντάνς στην Αμερική, αυτή η ταινία του Χιρσμπίγκελ. Ένα φεστιβάλ που διακρίνεται για το ανεξάρτητο βλέμμα του και την πρωτοποριακή πνοή του. Με την κάμερα ανά χείρας “χαιρετίζει” με τρόπο θεατρόμορφο τη δραματική ιστορία που ξεδιπλώνεται μπροστά του. Τοποθετεί στη γνώριμη ψυχολογική του μανιέρα τους δυο χαρακτήρες του ωθώντας τους στα όρια. Θύτες, θύματα, τραγικά πρόσωπα και ουτοπικές ιδέες, όλα εμπεριέχονται στον πραγματικό ανθρώπινο πόνο που εκτυλίσσεται στη Γηραιά Αλβιόνα εδώ και δεκαετίες. Όμως, η ταινία του Χιρσμπίγκελ μπάζει από παντού και πάσχει σε όλα τα επίπεδα. Κερδίζει στη σκηνοθεσία του δημιουργού της. Γιατί οι δυο κεντρικοί χαρακτήρες χάνουν ερμηνευτικά. Και στο σινεμά, όταν οι πρωταγωνιστές σου δεν σε στηρίζουν...

Επανεκδόσεις

Το “Όνομα του Ρόδου” είναι η μεταφορά του ομώνυμου μπεστ σέλερ του Ουμπέρτο Έκο στον κινηματογράφο. Περιπέτεια φαντασίας, γερμανικής-γαλλικής-ιταλικής παραγωγής του 1986, σε σκηνοθεσία Ζαν-Ζακ Ανό, με τους Σον Κόνερι και Κρίστιαν Σλέιτερ. Βρισκόμαστε στο Μεσαίωνα, όπου ένας φραγκισκανός μοναχός καλείται σε μοναστήρι βενεδικτίνων, προκειμένου να λύσει το μυστήριο του θανάτου ενός από τους μοναχούς του. Με την υποβλητική μουσική του Τζέιμς Χόρνερ και την ατμοσφαιρική φωτογραφία του Ιταλού μετρ Τονίνο Ντέλι Κόλι, ο έμπειρος Ζαν-Ζακ Ανό μας εισάγει “για τα καλά” στον μυστηριακό κόσμο της μεσαιωνικής βαρβαρότητας της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Το “Βίκτωρ Βικτώρια” είναι το τελευταίο σπουδαίο μιούζικαλ του παλιού Χόλιγουντ. Κωμωδία, αμερικανικής-αγγλικής παραγωγής του 1982, σε σκηνοθεσία Μπλέικ Έντουαρντς, με τους Τζέιμς Γκάρνερ, Τζούλι Άντριους, Ρόμπερτ Πρέστον. Με φόντο το Παρίσι του '30 και με τον 50χρονο ομοφυλόφιλο Τόντυ σαν δάσκαλο, η άσημη τραγουδίστρια Βικτώρια ξεκινά μια λαμπρή καριέρα παριστάνοντας έναν άνδρα, ο οποίος υποδύεται τη γυναίκα! Όσκαρ, Χρυσές Σφαίρες και άλλα πολλά βραβεία για το έσχατο αριστούργημα του Μπλέικ “Ροζ Πάνθηρα” Έντουαρντς, ο οποίος μεταμόρφωσε την εξπρεσιονιστική γερμανική πρωτότυπη ταινία του 1933 σ' ένα σύγχρονο διαμάντι αλά “Καμπαρέ”.

Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκιψ ***
Πέντε λεπτά πριν τον Παράδεισο **
Το Όνομα του Ρόδου (1986) ***
Βίκτωρ Βικτώρια (1982) ***

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην καθ. εφημερίδα "Απογευματινή" (φύλλο 27-8).

"Τα πάντα ρή-τος / This history of music and poetry :I’m your man" - No 26

Written by: Leonard Cohen

If you want a driver
Climb inside
Or if you want to take me for a ride
You know you can
I’m your man

Ah, the moons too bright
The chains too tight
The beast wont go to sleep
I’ve been running through these promises to you
That I made and I could not keep
Ah but a man never got a woman back
Not by begging on his knees
Or Id crawl to you baby
And Id fall at your feet
And Id howl at your beauty
Like a dog in heat
And Id claw at your heart
And Id tear at your sheet
Id say please, please
I’m your man

And if you’ve got to sleep
A moment on the road
I will steer for you
And if you want to work the street alone
Ill disappear for you
If you want a father for your child
Or only want to walk with me a while
Across the sand
I’m your man

If you want a lover
Ill do anything you ask me to
And if you want another kind of love
Ill wear a mask for you

Σαν σήμερα - 26 Αυγούστου

1880: Γεννιέται ο Γάλλος ποιητής και κριτικός τέχνης Γκιγιόμ Απολινέρ.

1960: Γεννιέται ο Αμερικανός σαξοφωνίστας Μπράνφορντ Μαρσάλις.

1962: Οι ΗΠΑ εκτοξεύουν το ερευνητικό διαστημόπλοιο ''Μάρινερ ΙΙ'', για να εξερευνήσει την Αφροδίτη.

1974: Πεθαίνει ο Αμερικανός αεροπόρος Τσαρς Λιντμπεργκ, ο πρώτος που διέσχισε μόνος του τον Ατλαντικό Ωκεανό.

Συνέντευξη του Νικολά Σαντά..

Συνέντευξη στον Νέστορα Πουλάκο
npoulakos@apogevmatini.gr

Το κινηματογραφικό έργο του Νικολά Σαντά δεν θα μπορούσε να έχει άλλη χροιά από εκείνη του νουάρ. Γνωστός κριτικός κινηματογράφου στα ιστορικά και διαχρονικά “Τετράδια του Σινεμά” στο Παρίσι (το περιοδικό-σύμβολο του γαλλικού Νέου Κύματος πίσω στη δεκαετία του 1960) για περισσότερα από 15 χρόνια, ο Σαντά πρώτα αναμείχθηκε με το σενάριο (σε σινεμά και τηλεόραση) και στη συνέχεια με τη σκηνοθεσία. Με εμφανείς επιρροές από το αστυνομικό κινηματογραφικό έργο του Ζαν-Πιερ Μελβίλ, τις σκληροπυρηνικές γκανγκστερικές και κατασκοπευτικές ταινίες του γαλλικού σινεμά της δεκαετίας του '70 με τον Ζαν-Πολ Μπελμοντό και τον Αλέν Ντελόν, αλλά και βαθύς γνώστης του κλασικού φιλμ νουάρ του αμερικάνικου κινηματογράφου λίγο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν θα μπορούσε να πράξει τίποτε άλλο από το να αποτυπώσει αυτές του τις λατρείες στη φιλμογραφία του. Θιασώτης του κινήματος του νέο-νουάρ, που έχει βγάλει αριστουργήματα κυρίως στη λογοτεχνία και λιγότερο στο σινεμά (παραμένει κορυφαίο δείγμα το “Λος Άντζελες Εμπιστευτικό”), προχώρησε στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα με το “(Κατά)σκοπεύοντας”. Μια σύγχρονη περιπέτεια, με τον μοναχικό κι απεγνωσμένο ήρωα να μπλέκεται άθελα του σε μια δίνη διπλωματικής κατασκοπείας, και να αφήνεται να τυλιχτεί στα δίχτυα μιας γοητευτικής femme fatale. Εμπεριέχοντας μια κριτική και συνάμα πικρή ματιά για το σύγχρονο τρόπο που κυβερνούν τα κέντρα εξουσίας παγκοσμίως κάνει ταυτόχρονα ένα σχόλιο για την προσωπική ευθύνη όλων μας στη δημιουργία τερατογένεσεων αντί πολιτικής. Έτσι, τοποθετεί στο επίκεντρο τον ταλαντούχο ηθοποιό Γκιγιόμ Κανέ, προσδίδοντας του ένα μετά-ηρωικό προφίλ, που μαζί με την μούσα του σκηνοθέτη Ζεραλντίν Παισα εκπέμπουν έναν τόνο φρεσκάδας στην ταινία. Με την εξίσου καλή ερμηνεία του Αλεξάντερ Σίντιγκ (“Συριάνα”) στο ρόλο του τρομοκράτη, καθώς και την υπέροχη μουσική του Κλίφ Μαρτίνεζ (“Traffic”), το “(Κατά)σκοπεύοντας” που εκτυλίσσεται σε Αγγλία και Γαλλία έχει όλα τα στοιχεία ενός περιπετειώδους θρίλερ. Ο Νικολά Σαντά, που τιμήθηκε για τη σκηνοθεσία του στο Φεστιβάλ της Βαλένθια, βρέθηκε στην Αθήνα για την προώθηση της ταινίας του, εξηγώντας στην “Α” πως ένας φανατικός σινεφίλ έγινε σκηνοθέτης.

Για τους κριτικούς κινηματογράφου υπάρχει ένας αστικός μύθος που λέει ότι πάντα θα επιθυμούσαν να γίνουν σκηνοθέτες αλλά απέτυχαν. Κατά τη γνώμη σας αλλά και στη δική σας περίπτωση, τι ισχύει;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να κάνω ταινίες. Από 14-15 χρονών ήθελα να γίνω σκηνοθέτης ή ζωγράφος, δηλαδή ν' ασχοληθώ με την τέχνη εν γένει. Παρακολουθούσα ταινίες μανιωδώς γι' αυτόν ακριβώς το λόγο : κάποια μέρα να κάνω τη δική μου όσο καλύτερα μπορούσα. Η συνεργασία μου με τα “Τετράδια του Σινεμά” προέκυψε απρόοπτα, και την προχώρησα για δύο λόγους : πρώτον για να γράφω για τις ταινίες που αγαπούσα και δεύτερον για να μιλώ (να παίρνω συνέντευξη) από τους δημιουργούς τους. Αυτό είναι όλο. Άλλωστε δεν απέτυχα ακόμη, έκανα ταινία!

Πως σας φαίνεται που είστε εσείς τώρα στη θέση του κρινόμενου δημιουργού;
(γέλια) Όλα μες στο παιχνίδι είναι. Δεν αισθάνομαι κάπως περίεργα. Άλλωστε, έχω την ανάγκη ν' ακούσω ή να διαβάσω μια καλή κριτική. Από έναν δημοσιογράφο έμπειρο, μορφωμένο και με στιβαρή άποψη για το έργο που έχει παρακολουθήσει. Εν ολίγοις θέλω μια σωστή κριτική. Ξέρετε τι έλεγε ο Γκοντάρ κάποτε, αν και δε συμφωνώ πλήρως μαζί του; “Δεν βρίσκω καμιά διαφορά ανάμεσα σε ένα καλό κείμενο για μια ταινία και στην ίδια την ταινία!”.

Το κινηματογραφικό είδος του νουάρ ήταν αγαπημένο του Γαλλικού Νέου Κύματος. Δεδομένης και της ανάμειξης σας με τα “Τετράδια του Σινεμά”, έχετε επηρεαστεί καθόλου απ' αυτήν τη φουρνιά δημιουργών;
Το λατρεύω το αστυνομικό είδος του νουάρ. Και προσπάθησα, ξέρετε, να μην αντιγράψω τίποτα και κανέναν. Όντως λάτρεψαν αυτό το είδος και τα μέλη του Νέου Κύματος, αλλά δεν σημαίνει ότι οι μεταγενέστεροι τους όσο και να έχουν επηρεαστεί από εκείνους θα κάνουν τις ίδιες ταινίες. Για παράδειγμα, πολλοί δημοσιογράφοι των “Τετραδίων του Σινεμά” έχουν κάνει ταινίες αστυνομικές, όπως κι εγώ, όλες εντέλει είναι διαφορετικές μεταξύ τους. Σίγουρα, πάντως, είμαι επηρεασμένος από τον Τρυφώ ή τον Γκοντάρ και θεωρώ ότι κατάφεραν να δημιουργήσουν την καλύτερη -μέχρι σήμερα- περίοδο του γαλλικού κινηματογράφου.

Η ταινία του Νικολά Σαντά “(Κατά)σκοπεύοντας” θα κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες στις 3 Σεπτεμβρίου.

*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στη "Σαββατιάτικη Απογευματινή" (φύλλο 22-8).

Συνέντευξη των Αντώνη Καφετζόπουλου και Φίλιππου Τσίτου..

Συνέντευξη στον Νέστορα Πουλάκο
npoulakos@apogevmatini.gr

Τη φετινή χρονιά ο ελληνικός κινηματογράφος γιορτάζει! Δεν ξέρουμε αν αυτό το γεγονός είναι πρόσκαιρο ή αν δείχνει το δρόμο για την ανάκαμψη του εγχώριου σινεμά. Κι αυτό το λέμε γιατί ενώ η κόντρα των κινηματογραφιστών και των ανθρώπων του χώρου με το Υπουργείο Πολιτισμού και το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης καλά κρατεί, υπάρχουν δημιουργοί που σηκώνουν την ελληνική σημαία τρόπον τινά, ψηλά σε διοργανώσεις του εξωτερικού σαν άλλοι αθλητές του στίβου ή της άρσης βαρών παλιότερα. Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε τιμήθηκε η χώρα μας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο, έναν από τους σημαντικότερους ευρωπαϊκούς φορείς σινεμά μαζί με εκείνους της Ρώμης, του Ρότερνταμ, του Λονδίνου και του Καρλόβι Βάρι, που απλώς δεν έχουν τη λάμψη της Βενετίας, του Βερολίνου ή των Καννών, για να γίνουν ευρέως γνωστοί. Η “Ακαδημία Πλάτωνος”, η καινούρια παραγωγή του γερμανοθρεμμένου σκηνοθέτη Φίλιππου Τσίτου, με πρωταγωνιστή των Αντώνη Καφετζόπουλο, τιμήθηκε με τρία βραβεία και κέρδισε την απόλυτη αποδοχή του κοινού : τη Χρυσή Λεοπάρδαλη Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας για τον Αντώνη Καφετζόπουλο, το Βραβείο Οικουμενικότητας και το Βραβείο Νεότητας. Η ταινία διηγείται την ιστορία του Σταύρου, που είναι ψιλικατζής κι έχει γι' αγαπημένη του ασχολία να σχολιάζει τους μετανάστες της γειτονιάς του, Κινέζους κι Αλβανούς, και τις ασχολίες τους. Έτσι περνά την ώρα του, χαλαρά και διασκεδαστικά, μέχρι που μια μέρα ένας περαστικός Αλβανός αναγνωρίζει στη μητέρα του Σταύρου την δική του χαμένη μητέρα. Ο Φίλιππος Τσίτος και ο Αντώνης Καφετζόπουλος μίλησαν στην “Α” για την... έκπληξη του Λοκάρνο και την... ελληνικότητα της “Ακαδημίας Πλάτωνος”.

Φίλιππος Τσίτος

Έγινε πολύς λόγος για την αποδοχή της ταινίας σας από το κοινό του Φεστιβάλ του Λοκάρνο, Τι συνέβη;
Πραγματικά ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Η “Ακαδημία Πλάτωνος” είχε τρεις προβολές στη διάρκεια του Φεστιβάλ, οι οποίες ήταν sold out. Η αποδοχή στην αίθουσα ήταν πάρα πολύ θερμή έως κι ενθουσιώδης θα έλεγα. Να φανταστείτε ότι μας σταματούσαν στον δρόμο για να μας συγχαρούν. Αυτή η συμπεριφορά του κοινού ήταν το καλύτερο βραβείο μας, σίγουρα.

Γιατί αλλάξατε τον πρώτο τίτλο της ταινίας (“Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ”) πριν βγει στις αίθουσες; Ήταν θέμα marketing ή ήταν πολύ ακραίος;
Ακριβώς. Με προλάβατε. Ήταν υπερβολικά ακραίος ο τίτλος εκείνος. Θύμιζε γήπεδο, κλωτσομπουνίδι, ξύλο, και άλλα παρόμοια, ειδικώς στο κοινό που δεν έχει δει την ταινία. Γιατί ο θεατής που την έχει παρακολουθήσει, καταλαβαίνει τη σημασία του “Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ”. Αλλιώς γίνεται παρεξηγήσιμος και αρκετά ειρωνικός.

Πιστεύετε ότι η “Ακαδημία Πλάτωνος” μπορεί να γίνει παντιέρα αντί-ρατσισμού. κυρίως αυτή την περίοδο που έχει προκύψει το θέμα με τους μετανάστες στη χώρα μας;
Σε καμία περίπτωση μια ταινία δεν μπορεί να γίνεται παντιέρα. Πρόκειται απλώς για μια ιστορία, που διηγείται το απόλυτο “τίποτα” ενός ανθρώπου της διπλανής πόρτας και γι' αυτό βρίσκει απάγκιο στην ελληνικότητά του και μόνο. Είναι μια κωμωδία, με κοινωνικά μηνύματα και τίποτε άλλο. Διακωμωδεί μια ανθρώπινη κατάσταση, που μπορεί να συμβεί στον καθένα από εμάς. Έτσι, λοιπόν, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στον αγώνα κατά του ρατσισμού. Δεν είναι αυτός ο σκοπός της.

Εν τέλει, ποιος, είναι ο σκοπός της ταινίας σας;
Να καταδείξει στο κοινό ένα υπαρκτό πρόβλημα : τον αποπροσανατολισμό του ανθρώπου από την πραγματικότητα, από την καθημερινότητά του αν θέλετε, με το να καταφεύγει σε πρακτικές και συμπεριφορές εντελώς λανθασμένες.

Αντώνης Καφετζόπουλος

Μετά την επιτυχία σας μπορούμε να μιλήσουμε για την “ανάσταση” του ελληνικού σινεμά, δεδομένου και της βράβευσης του Γιώργου Λάνθιμου στις Κάννες με τον “Κυνόδοντα”;
... και την παρουσία του Ντένη Ηλιάδη στο Χόλιγουντ και την επιτυχία του Χρίστου Γεωργίου με το “Μικρό Έγκλημα” στη Γερμανία, θα πρόσθετα. Πάντως δεν θα χρησιμοποιούσα μια τόσο μεγάλη έκφραση, όπως “ανάσταση”. Πάντα γίνονταν σημαντικά πράγματα από τους Έλληνες κινηματογραφιστές. Και τώρα γίνονται και, μάλιστα, με τρόπο συλλογικό. Γιατί αν βλέπουμε απλώς ατομικότητες κάνουμε λάθος. Υπάρχει μια σύμπνοια απόψεων και θέσεων. κι αυτό το βλέπουμε με την κίνηση που γίνεται τώρα ενάντια στα κρατικά βραβεία ποιότητας.

Θα σας ρωτήσω κάτι τετριμμένο : περιμένατε αυτές τις σημαντικές βραβεύσεις στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο;
Δεν ξέρω αν θα σας φανεί περίεργο, αλλά τόσο εγώ όσο κι ο παραγωγός Κωνσταντίνος Μωριάτης πιστεύαμε πολύ ότι “κάτι” θα γίνει στο Λοκάρνο. Είχαμε καλή ψυχολογία, όπως λένε και στο ποδόσφαιρο, ξέραμε τι έχουμε στα χέρια μας και πόσο καλό είναι. Απλώς η μεγάλη μας έκπληξη ήταν αυτή η θαυμάσια υποδοχή που μας επιφύλαξε το κοινό εκεί. Αυτό σίγουρα δεν το περιμέναμε!

Ο τίτλος “Ακαδημία Πλάτωνος” μας πηγαίνει πίσω στα αρχαία χρόνια και στις φιλοσοφίες του μεγάλου δασκάλου και των μαθητών του. Πως το συνδυάσατε με την ιστορία, που πρωταγωνιστείτε;
Όπως καταλαβαίνετε, ο τίτλος της ταινίας είναι ειρωνικά αλληγορικός. Έχει βέβαια μια σύνδεση με την τωρινή πραγματικότητα, μια και η περιοχή αυτή σήμερα κατοικείται από παλιούς Αθηναίους, μετανάστες διαφόρων φυλών, ρομά κ.ά Έχει περάσει απ' όλα τα στάδια της κοινωνικής αναμόχλευσης μεταξύ των ανθρώπων. Από τις πλέον ιστορικές περιοχές της Αθήνας, που συνδυάζει το φιλοσοφικό παρελθόν της με την εκάστοτε πραγματικότητα του ελληνικού κράτους. Αυτό τα λέει όλα.

Τι πιστεύετε ότι αντιπροσωπεύει ο “Σταύρος” που υποδύεστε;
Πολύ απλά καταδεικνύει αυτό το θρησκευτικό και φυλετικό “μπούχτισμα” της κοινωνίας μας για τη διαφορετικότητα. Δεν θα μιλήσω με όρους ρατσισμού ή κάτι παρόμοιο. Αλλά αποδοχής μιας μικρό-κοινωνίας για έναν “άλλον” άνθρωπο, ξένο προς αυτούς. Γιατί εν τέλει πρέπει να μας ξενίζει το διαφορετικό;

H “Ακαδημία Πλάτωνος” θα κάνει την ελληνική πρεμιέρα της στο 15ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθηνών ή Νύχτες Πρεμιέρας. Στις αίθουσες αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στους επόμενους μήνες.

*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην καθ. εφημερίδα "Απογευματινή" (φύλλο 19-8). **Καλό χειμώνα σε όλους!