Αγάπησα την αλήθεια και γέρασα στη στιγμή.Με ένα λόγο αληθινό ντύθηκα έναν αιώνα.
Δεν πέθανα.
(Ανάποδο μνημονικό, Λένα Σαμαρά, Εκδ. Γαβριηλίδης, 2009)
*
Απόψε όμως
για μια στιγμή
για μια ζωή
κοιτώντας κατά πρόσωπο τον εαυτό μας
γενναίοι και ελεύθεροι όσο ποτέ
αέρηδες απ' τον ασκό του Αιόλου
[...]
(Ερημοδικία, Γιώργος Βογιατζής, Εκδ. Γαβριηλίδης, 2009)
*
Είχε ένα πέλαγος τεράστιο η καρδιά του
Αλλιώς δεν εξηγείται πού πνίγηκαν τόσοι έρωτες
(Η ενηλικίωση των παραμυθιών, Λιλή Ντίνα, Εκδ. Γαβριηλίδης, 2007)
*
Οι μέρες μου όλες
υπήρξαν δανεικές
σαν από γεννησιμιού
ευχή που
τελειωμό δε φτάνει...
μόνο μια απατηλή
πλησμονή
στην αχλή της αιωνιότητας.
(Ξέρω! Είναι κάπως αργά..., Αναστασία Γκίτση, Εκδ. Παρατηρητής, 2000)
*
Ξημέρωμα, λίγο πριν το νερό αγγίξει το χώμα
και η αυγή γδύσει την απόφαση από τον ίσκιο της
ξάγρυπνη και ατάραχη
δραπετεύει από τη μοίρα του φύλου της
και θωπεύει το άταφο αδελφικό σώμα
[...]
(Γυναίκες του μύθου, Ιωάννης Β. Φριλίγκος, Εκδ. Γαβριηλίδης, 2009)